κραναός
Grec ancien
Étymologie
Adjectif
cas | singulier | |||||
---|---|---|---|---|---|---|
masculin | féminin | neutre | ||||
nominatif | κραναός | κραναή | κραναόν | |||
vocatif | κραναέ | κραναή | κραναόν | |||
accusatif | κραναόν | κραναήν | κραναόν | |||
génitif | κραναοῦ | κραναῆς | κραναοῦ | |||
datif | κραναῷ | κραναῇ | κραναῷ | |||
cas | duel | |||||
masculin | féminin | neutre | ||||
nominatif | κραναώ | κραναά | κραναώ | |||
vocatif | κραναώ | κραναά | κραναώ | |||
accusatif | κραναώ | κραναά | κραναώ | |||
génitif | κραναοῖν | κρανααῖν | κραναοῖν | |||
datif | κραναοῖν | κρανααῖν | κραναοῖν | |||
cas | pluriel | |||||
masculin | féminin | neutre | ||||
nominatif | κραναοί | κρανααί | κραναά | |||
vocatif | κραναοί | κρανααί | κραναά | |||
accusatif | κραναούς | κραναάς | κραναά | |||
génitif | κραναῶν | κραναῶν | κραναῶν | |||
datif | κραναοῖς | κρανααῖς | κραναοῖς |
κραναός, kranaós *\Prononciation ?\
- Rugueux, rocailleux, qualificatif d'Ithaque chez Homère.
- Κραναὰ πόλις, Athènes
- Dur.
- κραναή χέλυς
Dérivés
Références
- « κραναός », dans Henry Liddell, Robert Scott, An Intermediate Greek-English Lexicon, Harper & Brothers, New York, 1889 → consulter cet ouvrage
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.