πρότερος

Grec ancien

Étymologie

Mot dérivé de πρό, pró avant »), avec le suffixe -τερος, -teros ; voir le latin prior, primus.

Adjectif

cas singulier
masculin féminin neutre
nominatif πρότερος πρότερη πρότερον
vocatif πρότερε πρότερη πρότερον
accusatif πρότερον πρότερην πρότερον
génitif πρότερου πρότερης πρότερου
datif πρότερ πρότερ πρότερ
cas duel
masculin féminin neutre
nominatif πρότερω πρότερα πρότερω
vocatif πρότερω πρότερα πρότερω
accusatif πρότερω πρότερα πρότερω
génitif πρότεροιν πρότεραιν πρότεροιν
datif πρότεροιν πρότεραιν πρότεροιν
cas pluriel
masculin féminin neutre
nominatif πρότεροι πρότεραι πρότερα
vocatif πρότεροι πρότεραι πρότερα
accusatif πρότερους πρότερας πρότερα
génitif πρότερων πρότερων πρότερων
datif πρότεροις πρότεραις πρότεροις

πρότερος, próteros *\Prononciation ?\

  1. Comparatif de πρῶτος : plus en avant, antérieur, précédant, passé, premier.
    • οἱ πρότεροι, les ancêtres, les hommes d'avant.

Dérivés dans d’autres langues

Références

Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.