σημαντός
Grec ancien
Étymologie
- De σημαίνω, sêmaínô (« signer, marquer »).
Adjectif
| cas | singulier | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| masculin | féminin | neutre | ||||
| nominatif | σημαντός | σημαντή | σημαντόν | |||
| vocatif | σημαντέ | σημαντή | σημαντόν | |||
| accusatif | σημαντόν | σημαντήν | σημαντόν | |||
| génitif | σημαντοῦ | σημαντῆς | σημαντοῦ | |||
| datif | σημαντῷ | σημαντῇ | σημαντῷ | |||
| cas | duel | |||||
| masculin | féminin | neutre | ||||
| nominatif | σημαντώ | σημαντά | σημαντώ | |||
| vocatif | σημαντώ | σημαντά | σημαντώ | |||
| accusatif | σημαντώ | σημαντά | σημαντώ | |||
| génitif | σημαντοῖν | σημανταῖν | σημαντοῖν | |||
| datif | σημαντοῖν | σημανταῖν | σημαντοῖν | |||
| cas | pluriel | |||||
| masculin | féminin | neutre | ||||
| nominatif | σημαντοί | σημανταί | σημαντά | |||
| vocatif | σημαντοί | σημανταί | σημαντά | |||
| accusatif | σημαντούς | σημαντάς | σημαντά | |||
| génitif | σημαντῶν | σημαντῶν | σημαντῶν | |||
| datif | σημαντοῖς | σημανταῖς | σημαντοῖς | |||
σημαντός, sêmantós *\Prononciation ?\
Dérivés
Références
- Anatole Bailly, Abrégé du dictionnaire grec-français, Hachette, 1901 → consulter cet ouvrage
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.