τολμηρός
Grec
Étymologie
- Du grec ancien τολμηρός, tolmêros.
Adjectif
cas | singulier | |||||
---|---|---|---|---|---|---|
masculin | féminin | neutre | ||||
nominatif | τολμηρός | τολμηρή | τολμηρό | |||
génitif | τολμηρού | τολμηρής | τολμηρού | |||
accusatif | τολμηρό | τολμηρή | τολμηρό | |||
vocatif | τολμηρέ | τολμηρή | τολμηρό | |||
cas | pluriel | |||||
masculin | féminin | neutre | ||||
nominatif | τολμηροί | τολμηρές | τολμηρά | |||
génitif | τολμηρών | τολμηρών | τολμηρών | |||
accusatif | τολμηρούς | τολμηρές | τολμηρά | |||
vocatif | τολμηροί | τολμηρές | τολμηρά |
τολμηρός (tolmirós) \tɔl.mi.ˈɾɔs\
Grec ancien
Adjectif
cas | singulier | |||||
---|---|---|---|---|---|---|
masculin | féminin | neutre | ||||
nominatif | τολμηρός | τολμηρά | τολμηρόν | |||
vocatif | τολμηρέ | τολμηρά | τολμηρόν | |||
accusatif | τολμηρόν | τολμηράν | τολμηρόν | |||
génitif | τολμηροῦ | τολμηρᾶς | τολμηροῦ | |||
datif | τολμηρῷ | τολμηρᾷ | τολμηρῷ | |||
cas | duel | |||||
masculin | féminin | neutre | ||||
nominatif | τολμηρώ | τολμηρά | τολμηρώ | |||
vocatif | τολμηρώ | τολμηρώ | τολμηρώ | |||
accusatif | τολμηρώ | τολμηρά | τολμηρώ | |||
génitif | τολμηροῖν | τολμηραῖν | τολμηροῖν | |||
datif | τολμηροῖν | τολμηραῖν | τολμηροῖν | |||
cas | pluriel | |||||
masculin | féminin | neutre | ||||
nominatif | τολμηροί | τολμηραί | τολμηρά | |||
vocatif | τολμηροί | τολμηραί | τολμηρά | |||
accusatif | τολμηρούς | τολμηράς | τολμηρά | |||
génitif | τολμηρῶν | τολμηρῶν | τολμηρῶν | |||
datif | τολμηροῖς | τολμηραῖς | τολμηροῖς |
τολμηρός, tolmêrós *\tol.mɛː.ˈros\
Références
- Anatole Bailly, Abrégé du dictionnaire grec-français, Hachette, 1901 → consulter cet ouvrage
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.