ἀγράμματος
Grec ancien
Étymologie
Adjectif
| cas | singulier | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| masculin | féminin | neutre | ||||
| nominatif | ἀγράμματος | ἀγράμματος | ἀγράμματον | |||
| vocatif | ἀγράμματε | ἀγράμματε | ἀγράμματον | |||
| accusatif | ἀγράμματον | ἀγράμματον | ἀγράμματον | |||
| génitif | ἀγραμμάτου | ἀγραμμάτου | ἀγραμμάτου | |||
| datif | ἀγραμμάτῳ | ἀγραμμάτῳ | ἀγραμμάτῳ | |||
| cas | duel | |||||
| masculin | féminin | neutre | ||||
| nominatif | ἀγραμμάτω | ἀγραμμάτω | ἀγραμμάτω | |||
| vocatif | ἀγραμμάτω | ἀγραμμάτω | ἀγραμμάτω | |||
| accusatif | ἀγραμμάτω | ἀγραμμάτω | ἀγραμμάτω | |||
| génitif | ἀγραμμάτοιν | ἀγραμμάτοιν | ἀγραμμάτοιν | |||
| datif | ἀγραμμάτοιν | ἀγραμμάτοιν | ἀγραμμάτοιν | |||
| cas | pluriel | |||||
| masculin | féminin | neutre | ||||
| nominatif | ἀγράμματοι | ἀγράμματοι | ἀγράμματα | |||
| vocatif | ἀγράμματοι | ἀγράμματοι | ἀγράμματα | |||
| accusatif | ἀγραμμάτους | ἀγραμμάτους | ἀγράμματα | |||
| génitif | ἀγραμμάτων | ἀγραμμάτων | ἀγραμμάτων | |||
| datif | ἀγραμμάτοις | ἀγραμμάτοις | ἀγραμμάτοις | |||
ἀγράμματος, agrámmatos
Dérivés dans d’autres langues
- Grec : αγράμματος
Références
- Anatole Bailly, Abrégé du dictionnaire grec-français, Hachette, 1901 → consulter cet ouvrage
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.