ἀκόρεστος
Grec ancien
Étymologie
- Variante attique de ἀκόρητος, de κορέννυμι.
Adjectif
| cas | singulier | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| masculin | féminin | neutre | ||||
| nominatif | ἀκόρεστος | ἀκόρεστος | ἀκόρεστον | |||
| vocatif | ἀκόρεστε | ἀκόρεστε | ἀκόρεστον | |||
| accusatif | ἀκόρεστον | ἀκόρεστον | ἀκόρεστον | |||
| génitif | ἀκόρεστου | ἀκόρεστου | ἀκόρεστου | |||
| datif | ἀκόρεστῳ | ἀκόρεστῳ | ἀκόρεστῳ | |||
| cas | duel | |||||
| masculin | féminin | neutre | ||||
| nominatif | ἀκόρεστω | ἀκόρεστω | ἀκόρεστω | |||
| vocatif | ἀκόρεστω | ἀκόρεστω | ἀκόρεστω | |||
| accusatif | ἀκόρεστω | ἀκόρεστω | ἀκόρεστω | |||
| génitif | ἀκόρεστοιν | ἀκόρεστοιν | ἀκόρεστοιν | |||
| datif | ἀκόρεστοιν | ἀκόρεστοιν | ἀκόρεστοιν | |||
| cas | pluriel | |||||
| masculin | féminin | neutre | ||||
| nominatif | ἀκόρεστοι | ἀκόρεστοι | ἀκόρεστα | |||
| vocatif | ἀκόρεστοι | ἀκόρεστοι | ἀκόρεστα | |||
| accusatif | ἀκόρεστους | ἀκόρεστους | ἀκόρεστα | |||
| génitif | ἀκόρεστων | ἀκόρεστων | ἀκόρεστων | |||
| datif | ἀκόρεστοις | ἀκόρεστοις | ἀκόρεστοις | |||
ἀκόρεστος, akorestos
- Insatiable, inépuisable.
- Qui ne cause aucune satiété.
Références
- Anatole Bailly, Abrégé du dictionnaire grec-français, Hachette, 1901 → consulter cet ouvrage
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.