ἀναίτιος
Grec ancien
Adjectif
cas | singulier | |||||
---|---|---|---|---|---|---|
masculin | féminin | neutre | ||||
nominatif | ἀναίτιος | ἀναίτιος | ἀναίτιον | |||
vocatif | ἀναίτιε | ἀναίτιε | ἀναίτιον | |||
accusatif | ἀναίτιον | ἀναίτιον | ἀναίτιον | |||
génitif | ἀναιτίου | ἀναιτίου | ἀναιτίου | |||
datif | ἀναιτίῳ | ἀναιτίῳ | ἀναιτίῳ | |||
cas | duel | |||||
masculin | féminin | neutre | ||||
nominatif | ἀναιτίω | ἀναιτίω | ἀναιτίω | |||
vocatif | ἀναιτίω | ἀναιτίω | ἀναιτίω | |||
accusatif | ἀναιτίω | ἀναιτίω | ἀναιτίω | |||
génitif | ἀναιτίοιν | ἀναιτίοιν | ἀναιτίοιν | |||
datif | ἀναιτίοιν | ἀναιτίοιν | ἀναιτίοιν | |||
cas | pluriel | |||||
masculin | féminin | neutre | ||||
nominatif | ἀναίτιοι | ἀναίτιοι | ἀναίτια | |||
vocatif | ἀναίτιοι | ἀναίτιοι | ἀναίτια | |||
accusatif | ἀναιτίους | ἀναιτίους | ἀναίτια | |||
génitif | ἀναιτίων | ἀναιτίων | ἀναιτίων | |||
datif | ἀναιτίοις | ἀναιτίοις | ἀναιτίοις |
ἀναίτιος, anaítios *\Prononciation ?\
Références
- Anatole Bailly, Abrégé du dictionnaire grec-français, Hachette, 1901 → consulter cet ouvrage
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.