ἀπόκρυφος
: απόκρυφος
Grec ancien
Adjectif
cas | singulier | |||||
---|---|---|---|---|---|---|
masculin | féminin | neutre | ||||
nominatif | ἀπόκρυφος | ἀπόκρυφος | ἀπόκρυφον | |||
vocatif | ἀπόκρυφε | ἀπόκρυφε | ἀπόκρυφον | |||
accusatif | ἀπόκρυφον | ἀπόκρυφον | ἀπόκρυφον | |||
génitif | ἀποκρύφου | ἀποκρύφου | ἀποκρύφου | |||
datif | ἀποκρύφῳ | ἀποκρύφῳ | ἀποκρύφῳ | |||
cas | duel | |||||
masculin | féminin | neutre | ||||
nominatif | ἀποκρύφω | ἀποκρύφω | ἀποκρύφω | |||
vocatif | ἀποκρύφω | ἀποκρύφω | ἀποκρύφω | |||
accusatif | ἀποκρύφω | ἀποκρύφω | ἀποκρύφω | |||
génitif | ἀποκρύφοιν | ἀποκρύφοιν | ἀποκρύφοιν | |||
datif | ἀποκρύφοιν | ἀποκρύφοιν | ἀποκρύφοιν | |||
cas | pluriel | |||||
masculin | féminin | neutre | ||||
nominatif | ἀπόκρυφοι | ἀπόκρυφοι | ἀπόκρυφα | |||
vocatif | ἀπόκρυφοι | ἀπόκρυφοι | ἀπόκρυφα | |||
accusatif | ἀποκρύφους | ἀποκρύφους | ἀπόκρυφα | |||
génitif | ἀποκρύφων | ἀποκρύφων | ἀποκρύφων | |||
datif | ἀποκρύφοις | ἀποκρύφοις | ἀποκρύφοις |
ἀπόκρυφος, apókruphos *\a.ˈpo.kry.pʰos\ (Ancienne écriture : ἀϖόϰϱυϕος)
- Soustrait aux regards, caché, secret.
- (Par extension) Désigne des textes non lus dans les synagogues ou dans les églises.
Dérivés dans d’autres langues
- Grec : απόκρυφος
- Latin : apocryphus
Références
- Anatole Bailly, Abrégé du dictionnaire grec-français, Hachette, 1901 → consulter cet ouvrage
- Alphonse Dain, Jules-Albert de Foucault, Pierre Poulain, Grammaire grecque Éloi-Jules Ragon, éditions Jean de Gigord, Paris, 1952
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.