ἀρχαϊκός
Grec ancien
Adjectif
cas | singulier | |||||
---|---|---|---|---|---|---|
masculin | féminin | neutre | ||||
nominatif | ἀρχαϊκός | ἀρχαϊκή | ἀρχαϊκόν | |||
vocatif | ἀρχαϊκέ | ἀρχαϊκή | ἀρχαϊκόν | |||
accusatif | ἀρχαϊκόν | ἀρχαϊκήν | ἀρχαϊκόν | |||
génitif | ἀρχαϊκοῦ | ἀρχαϊκῆς | ἀρχαϊκοῦ | |||
datif | ἀρχαϊκῷ | ἀρχαϊκῇ | ἀρχαϊκῷ | |||
cas | duel | |||||
masculin | féminin | neutre | ||||
nominatif | ἀρχαϊκώ | ἀρχαϊκά | ἀρχαϊκώ | |||
vocatif | ἀρχαϊκώ | ἀρχαϊκά | ἀρχαϊκώ | |||
accusatif | ἀρχαϊκώ | ἀρχαϊκά | ἀρχαϊκώ | |||
génitif | ἀρχαϊκοῖν | ἀρχαϊκαῖν | ἀρχαϊκοῖν | |||
datif | ἀρχαϊκοῖν | ἀρχαϊκαῖν | ἀρχαϊκοῖν | |||
cas | pluriel | |||||
masculin | féminin | neutre | ||||
nominatif | ἀρχαϊκοί | ἀρχαϊκαί | ἀρχαϊκά | |||
vocatif | ἀρχαϊκοί | ἀρχαϊκαί | ἀρχαϊκά | |||
accusatif | ἀρχαϊκούς | ἀρχαϊκάς | ἀρχαϊκά | |||
génitif | ἀρχαϊκῶν | ἀρχαϊκῶν | ἀρχαϊκῶν | |||
datif | ἀρχαϊκοῖς | ἀρχαϊκαῖς | ἀρχαϊκοῖς |
ἀρχαϊκός, arkhaïkós
Prononciation
- *\ar.kʰa.i.kós\ (Attique (Ve siècle av. J.-C.))
- *\ar.kʰa.iˈkos\ (Koinè, Égypte (Ier siècle))
- *\ar.xa.iˈkos\ (Koinè (IVe siècle))
- *\ar.xa.iˈkos\ (Byzance (Xe siècle))
- *\ar.xa.iˈkos\ (Constantinople (XVe siècle))
Références
- Anatole Bailly, Abrégé du dictionnaire grec-français, Hachette, 1901 → consulter cet ouvrage
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.