ἐπώνυμος
: επώνυμος
Grec ancien
Adjectif
cas | singulier | |||||
---|---|---|---|---|---|---|
masculin | féminin | neutre | ||||
nominatif | ἐπώνυμος | ἐπώνυμος | ἐπώνυμον | |||
vocatif | ἐπώνυμε | ἐπώνυμε | ἐπώνυμον | |||
accusatif | ἐπώνυμον | ἐπώνυμον | ἐπώνυμον | |||
génitif | ἐπωνύμου | ἐπωνύμου | ἐπωνύμου | |||
datif | ἐπωνύμῳ | ἐπωνύμῳ | ἐπωνύμῳ | |||
cas | duel | |||||
masculin | féminin | neutre | ||||
nominatif | ἐπωνύμω | ἐπωνύμω | ἐπωνύμω | |||
vocatif | ἐπωνύμω | ἐπωνύμω | ἐπωνύμω | |||
accusatif | ἐπωνύμω | ἐπωνύμω | ἐπωνύμω | |||
génitif | ἐπωνύμοιν | ἐπωνύμοιν | ἐπωνύμοιν | |||
datif | ἐπωνύμοιν | ἐπωνύμοιν | ἐπωνύμοιν | |||
cas | pluriel | |||||
masculin | féminin | neutre | ||||
nominatif | ἐπώνυμοι | ἐπώνυμοι | ἐπώνυμα | |||
vocatif | ἐπώνυμοι | ἐπώνυμοι | ἐπώνυμα | |||
accusatif | ἐπωνύμους | ἐπωνύμους | ἐπώνυμα | |||
génitif | ἐπωνύμων | ἐπωνύμων | ἐπωνύμων | |||
datif | ἐπωνύμοις | ἐπωνύμοις | ἐπωνύμοις |
ἐπώνυμος, epônumos
Dérivés
Dérivés dans d’autres langues
- Français : éponyme
Références
- Anatole Bailly, Abrégé du dictionnaire grec-français, Hachette, 1901 → consulter cet ouvrage
- Alphonse Dain, Jules-Albert de Foucault, Pierre Poulain, Grammaire grecque Éloi-Jules Ragon, éditions Jean de Gigord, Paris, 1952
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.