ἐπώνυμος

Voir aussi : επώνυμος

Grec ancien

Étymologie

Mot dérivé de ὄνομα, onoma, avec le préfixe ἐπί-, epi- et le suffixe -ος, -os.

Adjectif

cas singulier
masculin féminin neutre
nominatif ἐπώνυμος ἐπώνυμος ἐπώνυμον
vocatif ἐπώνυμε ἐπώνυμε ἐπώνυμον
accusatif ἐπώνυμον ἐπώνυμον ἐπώνυμον
génitif ἐπωνύμου ἐπωνύμου ἐπωνύμου
datif ἐπωνύμ ἐπωνύμ ἐπωνύμ
cas duel
masculin féminin neutre
nominatif ἐπωνύμω ἐπωνύμω ἐπωνύμω
vocatif ἐπωνύμω ἐπωνύμω ἐπωνύμω
accusatif ἐπωνύμω ἐπωνύμω ἐπωνύμω
génitif ἐπωνύμοιν ἐπωνύμοιν ἐπωνύμοιν
datif ἐπωνύμοιν ἐπωνύμοιν ἐπωνύμοιν
cas pluriel
masculin féminin neutre
nominatif ἐπώνυμοι ἐπώνυμοι ἐπώνυμα
vocatif ἐπώνυμοι ἐπώνυμοι ἐπώνυμα
accusatif ἐπωνύμους ἐπωνύμους ἐπώνυμα
génitif ἐπωνύμων ἐπωνύμων ἐπωνύμων
datif ἐπωνύμοις ἐπωνύμοις ἐπωνύμοις

ἐπώνυμος, epônumos

  1. Attribué comme un nom ou surnom.
    1. (Par suite) Surnommé à cause ou par suite de.
    2. (Absolu) En accord avec son nom. Digne de son nom.
    3. Nommé en outre, surnommé.
  2. Qui donne son nom à.

Dérivés

Dérivés dans d’autres langues

Références

  • Anatole Bailly, Abrégé du dictionnaire grec-français, Hachette, 1901 → consulter cet ouvrage
  • Alphonse Dain, Jules-Albert de Foucault, Pierre Poulain, Grammaire grecque Éloi-Jules Ragon, éditions Jean de Gigord, Paris, 1952
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.