-ινος
Grec ancien
Étymologie
- Voir le latin -inus.
Suffixe
cas | singulier | |||||
---|---|---|---|---|---|---|
masculin | féminin | neutre | ||||
nominatif | -ινος | -ίνη | -ινον | |||
vocatif | -ινε | -ίνη | -ινον | |||
accusatif | -ινον | -ίνην | -ινον | |||
génitif | -ίνου | -ίνης | -ίνου | |||
datif | -ίνῳ | -ίνῃ | -ίνῳ | |||
cas | duel | |||||
masculin | féminin | neutre | ||||
nominatif | -ίνω | -ίνα | -ίνω | |||
vocatif | -ίνω | -ίνω | -ίνω | |||
accusatif | -ίνω | -ίνα | -ίνω | |||
génitif | -ίνοιν | -ίναιν | -ίνοιν | |||
datif | -ίνοιν | -ίναιν | -ίνοιν | |||
cas | pluriel | |||||
masculin | féminin | neutre | ||||
nominatif | -ινοι | -ιναι | -ινα | |||
vocatif | -ινοι | -ιναι | -ινα | |||
accusatif | -ίνους | -ίνας | -ινα | |||
génitif | -ίνων | -ίνων | -ίνων | |||
datif | -ίνοις | -ίναις | -ίνοις |
-ινος *\i.nos\
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.