< Conjugaison:espagnol

Conjugaison:espagnol/poner

Modes impersonnelsIndicatifSubjonctifConditionnelImpératif
Conjugaison en espagnol
poner
Verbe du 2e groupe,
conjugué comme {{es-conj-2-poner}}

poner, verbe espagnol irrégulier du 2e groupe.

Modes impersonnels

Indicatif

Présent
(yo)   pongo [ˈpoŋ.ɡo]
(tú/vos) 
ou (vos) 
 pones
 ponés
[ˈpo.nes]
[poˈnes]
(él/ella/Ud.)   pone [ˈpo.ne]
(nosostros-as)   ponemos [poˈne.mos]
(vosostros-as/os)   ponéis [poˈnei̯s]
(ellos-as/Uds.)   ponen [ˈpo.nen]
Passé composé
(yo)   he puesto [e ˈpwes.to]
(tú/vos)   has puesto [as ˈpwes.to]
(él/ella/Ud.)   ha puesto [a ˈpwes.to]
(nosotros-as)   hemos puesto [ˈe.mos ˈpwes.to]
(vosotros-as/os)   habéis puesto [a.ˈβejs ˈpwes.to]
(ellos-as/Uds.)   han puesto [an ˈpwes.to]
Imparfait
(yo)   ponía [poˈni.a]
(tú/vos)   ponías [poˈni.as]
(él/ella/Ud.)   ponía [poˈni.a]
(nosostros-as)   poníamos [poˈni.a.mos]
(vosostros-as/os)   poníais [poˈni.ai̯s]
(ellos-as/Uds.)   ponían [poˈni.an]
Plus-que-parfait
(yo)   había puesto [a.ˈβi.a ˈpwes.to]
(tú/vos)   habías puesto [a.ˈβi.as ˈpwes.to]
(él/ella/Ud.)   había puesto [a.ˈβi.a ˈpwes.to]
(nosotros-as)   habíamos puesto [a.ˈβi.a.mos ˈpwes.to]
(vosotros-as/os)   habíais puesto [a.ˈβi.ajs ˈpwes.to]
(ellos-as/Uds.)   habían puesto [a.ˈβi.an ˈpwes.to]
Passé simple
(yo)   puse [ˈpu.se]
(tú/vos)   pusiste [puˈsis.te]
(él/ella/Ud.)   puso [ˈpu.so]
(nosostros-as)   pusimos [puˈsi.mos]
(vosostros-as/os)   pusisteis [puˈsis.tei̯s]
(ellos-as/Uds.)   pusieron [puˈsje.ɾon]
Passé antérieur
(yo)   hube puesto [ˈu.βe ˈpwes.to]
(tú/vos)   hubiste puesto [u.ˈβi.ste ˈpwes.to]
(él/ella/Ud.)   hubo puesto [ˈu.βo ˈpwes.to]
(nosotros-as)   hubimos puesto [u.ˈβi.mos ˈpwes.to]
(vosotros-as/os)   hubisteis puesto [u.ˈβi.stejs ˈpwes.to]
(ellos-as/Uds.)   hubieron puesto [u.ˈβje.ɾon ˈpwes.to]
Futur simple
(yo)   pondré [ponˈdɾe]
(tú/vos)   pondrás [ponˈdɾas]
(él/ella/Ud.)   pondrá [ponˈdɾa]
(nosostros-as)   pondremos [ponˈdɾe.mos]
(vosostros-as/os)   pondréis [ponˈdɾei̯s]
(ellos-as/Uds.)   pondrán [ponˈdɾan]
Futur antérieur
(yo)   habré puesto [a.ˈβɾe ˈpwes.to]
(tú/vos)   habrás puesto [a.ˈβɾas ˈpwes.to]
(él/ella/Ud.)   habrá puesto [a.ˈβɾa ˈpwes.to]
(nosotros-as)   habremos puesto [a.ˈβɾe.mos ˈpwes.to]
(vosotros-as/os)   habréis puesto [a.ˈβɾejs ˈpwes.to]
(ellos-as/Uds.)   habrán puesto [a.ˈβɾan ˈpwes.to]

Conditionnel

Présent
(yo)   pondría [ponˈdɾi.a]
(tú/vos)   pondrías [ponˈdɾi.as]
(él/ella/Ud.)   pondría [ponˈdɾi.a]
(nosostros-as)   pondríamos [ponˈdɾi.a.mos]
(vosostros-as/os)   pondríais [ponˈdɾi.ai̯s]
(ellos-as/Uds.)   pondrían [ponˈdɾi.an]
Passé
(yo)   habría puesto [a.ˈβɾi.a ˈpwes.to]
(tú/vos)   habrías puesto [a.ˈβɾi.as ˈpwes.to]
(él/ella/Ud.)   habría puesto [a.ˈβɾi.a ˈpwes.to]
(nosotros-as)   habríamos puesto [a.ˈβɾi.a.mos ˈpwes.to]
(vosotros-as/os)   habríais puesto [a.ˈβɾi.ajs ˈpwes.to]
(ellos-as/Uds.)   habrían puesto [a.ˈβɾi.an ˈpwes.to]

Subjonctif

Notes

De manière générale, l’accent diacritique tonique à l'imparfait ainsi qu’au futur du subjonctif ne se place qu’à la première personne du pluriel, sauf rares exceptions.

Présent
(yo)   ponga [ˈpoŋ.ɡa]
(tú/vos) 
ou (vos) 
 pongas
 pongás
[ˈpoŋ.ɡas]
[poŋˈɡas]
(él/ella/Ud.)   ponga [ˈpoŋ.ɡa]
(nosostros-as)   pongamos [poŋˈɡa.mos]
(vosostros-as/os)   pongáis [poŋˈɡai̯s]
(ellos-as/Uds.)   pongan [ˈpoŋ.ɡan]
Passé composé
(yo)   haya puesto [ˈa.ja ˈpwes.to]
(tú/vos) 
ou (vos) 
 hayas puesto
 hayás puesto
[ˈa.jas ˈpwes.to]
[a.ˈjas ˈpwes.to]
(él/ella/Ud.)   haya puesto [ˈa.ja ˈpwes.to]
(nosotros-as)   hayamos puesto [a.ˈja.mos ˈpwes.to]
(vosotros-as/os)   hayáis puesto [a.ˈjajs ˈpwes.to]
(ellos-as/Uds.)   hayan puesto [ˈa.jan ˈpwes.to]
Imparfait (en -ra)
(yo)   pusiera [puˈsje.ɾa]
(tú/vos)   pusieras [puˈsje.ɾas]
(él/ella/Ud.)   pusiera [puˈsje.ɾa]
(nosostros-as)   pusiéramos [puˈsje.ɾa.mos]
(vosostros-as/os)   pusierais [puˈsje.ɾai̯s]
(ellos-as/Uds.)   pusieran [puˈsje.ɾan]
Plus-que-parfait (en -era)
(yo)   hubiera puesto [u.ˈβje.ɾa ˈpwes.to]
(tú/vos)   hubieras puesto [u.ˈβje.ɾas ˈpwes.to]
(él/ella/Ud.)   hubiera puesto [u.ˈβje.ɾa ˈpwes.to]
(nosotros-as)   hubiéramos puesto [u.ˈβje.ɾa.mos ˈpwes.to]
(vosotros-as/os)   hubierais puesto [u.ˈβje.ɾajs ˈpwes.to]
(ellos-as/Uds.)   hubieran puesto [u.ˈβje.ɾan ˈpwes.to]
Imparfait (en -se)
(yo)   pusiese [puˈsje.se]
(tú/vos)   pusieses [puˈsje.ses]
(él/ella/Ud.)   pusiese [puˈsje.se]
(nosostros-as)   pusiésemos [puˈsje.se.mos]
(vosostros-as/os)   pusieseis [puˈsje.sei̯s]
(ellos-as/Uds.)   pusiesen [puˈsje.sen]
Plus-que-parfait (en -ese)
(yo)   hubiese puesto [u.ˈβje.se ˈpwes.to]
(tú/vos)   hubieses puesto [u.ˈβje.ses ˈpwes.to]
(él/ella/Ud.)   hubiese puesto [u.ˈβje.se ˈpwes.to]
(nosotros-as)   hubiésemos puesto [u.ˈβje.se.mos ˈpwes.to]
(vosotros-as/os)   hubieseis puesto [u.ˈβje.sejs ˈpwes.to]
(ellos-as/Uds.)   hubiesen puesto [u.ˈβje.sen ˈpwes.to]
Futur
(yo)   pusiere [puˈsje.ɾe]
(tú/vos)   pusieres [puˈsje.ɾes]
(él/ella/Ud.)   pusiere [puˈsje.ɾe]
(nosostros-as)   pusiéremos [puˈsje.ɾe.mos]
(vosostros-as/os)   pusiereis [puˈsje.ɾei̯s]
(ellos-as/Uds.)   pusieren [puˈsje.ɾen]
Futur antérieur
(yo)   hubiere puesto [u.ˈβje.ɾe ˈpwes.to]
(tú/vos)   hubieres puesto [u.ˈβje.ɾes ˈpwes.to]
(él/ella/Ud.)   hubiere puesto [u.ˈβje.ɾe ˈpwes.to]
(nosotros-as)   hubiéremos puesto [u.ˈβje.ɾe.mos ˈpwes.to]
(vosotros-as/os)   hubiereis puesto [u.ˈβje.ɾejs ˈpwes.to]
(ellos-as/Uds.)   hubieren puesto [u.ˈβje.ɾen ˈpwes.to]

Impératif

Notes

  • La forme négative de l’impératif se construit avec le présent du subjonctif à la deuxième personne du singulier.
  • La forme affirmative de l’impératif est défective à la première personne du singulier, mais on peut y substituer le présent du subjonctif.
Présent (forme affirmative)
(yo)    [–]
(tú) 
ou (vos) 
 pon
 poné
[ˈpon]
[poˈne]
(usted)   ponga [ˈpoŋ.ga]
(nosostros-as)   pongamos [poŋˈga.mos]
(vosostros-as)   poned [poˈneð]
(ustedes)   pongan [ˈpoŋ.ɡan]

 

Modes impersonnelsIndicatifSubjonctifConditionnelImpératif
Conjugaison en espagnol
ponerse
Verbe du 2e groupe,
conjugué comme {{es-conj-2-poner}}

ponerse, verbe espagnol pronominal irrégulier du 2e groupe.

Modes impersonnels

 Mode  Formes simples Formes composées
Infinitif  ponerse [poˈneɾ.se]  haberse   puestose  [aˌβeɾ.se ˈpwes.to.se]
Gérondif  poniéndose [poˈnjen̪.do.se]  habiéndose   puesto  [aˌβjen.do.se ˈpwes.to]
Participe passé  puesto [ˈpwes.to]

Indicatif

Présent
(yo) me   pongo [me ˈpoŋ.ɡo]
(tú/vos) te/vos 
ou (vos) vos 
 pones
 ponés
[te/vos ˈpo.nes]
[vos poˈnes]
(él/ella/Ud.) se   pone [se ˈpo.ne]
(nosostros-as) nos   ponemos [nos poˈne.mos]
(vosostros-as/os) os   ponéis [os poˈnei̯s]
(ellos-as/Uds.) se   ponen [se ˈpo.nen]
Passé composé
(yo) me   he puesto [me e ˈpwes.to]
(tú/vos) te/vos   has puesto [te/vos as ˈpwes.to]
(él/ella/Ud.) se   ha puesto [se a ˈpwes.to]
(nosotros-as) nos   hemos puesto [nos ˈe.mos ˈpwes.to]
(vosotros-as/os) os   habéis puesto [os a.ˈβejs ˈpwes.to]
(ellos-as/Uds.) se   han puesto [se an ˈpwes.to]
Imparfait
(yo) me   ponía [me poˈni.a]
(tú/vos) te/vos   ponías [te/vos poˈni.as]
(él/ella/Ud.) se   ponía [se poˈni.a]
(nosostros-as) nos   poníamos [nos poˈni.a.mos]
(vosostros-as/os) os   poníais [os poˈni.ai̯s]
(ellos-as/Uds.) se   ponían [se poˈni.an]
Plus-que-parfait
(yo) me   había puesto [me a.ˈβi.a ˈpwes.to]
(tú/vos) te/vos   habías puesto [te/vos a.ˈβi.as ˈpwes.to]
(él/ella/Ud.) se   había puesto [se a.ˈβi.a ˈpwes.to]
(nosotros-as) nos   habíamos puesto [nos a.ˈβi.a.mos ˈpwes.to]
(vosotros-as/os) os   habíais puesto [os a.ˈβi.ajs ˈpwes.to]
(ellos-as/Uds.) se   habían puesto [se a.ˈβi.an ˈpwes.to]
Passé simple
(yo) me   puse [me ˈpu.se]
(tú/vos) te/vos   pusiste [te/vos puˈsis.te]
(él/ella/Ud.) se   puso [se ˈpu.so]
(nosostros-as) nos   pusimos [nos puˈsi.mos]
(vosostros-as/os) os   pusisteis [os puˈsis.tei̯s]
(ellos-as/Uds.) se   pusieron [se puˈsje.ɾon]
Passé antérieur
(yo) me   hube puesto [me ˈu.βe ˈpwes.to]
(tú/vos) te/vos   hubiste puesto [te/vos u.ˈβi.ste ˈpwes.to]
(él/ella/Ud.) se   hubo puesto [se ˈu.βo ˈpwes.to]
(nosotros-as) nos   hubimos puesto [nos u.ˈβi.mos ˈpwes.to]
(vosotros-as/os) os   hubisteis puesto [os u.ˈβi.stejs ˈpwes.to]
(ellos-as/Uds.) se   hubieron puesto [se u.ˈβje.ɾon ˈpwes.to]
Futur simple
(yo) me   pondré [me ponˈdɾe]
(tú/vos) te/vos   pondrás [te/vos ponˈdɾas]
(él/ella/Ud.) se   pondrá [se ponˈdɾa]
(nosostros-as) nos   pondremos [nos ponˈdɾe.mos]
(vosostros-as/os) os   pondréis [os ponˈdɾei̯s]
(ellos-as/Uds.) se   pondrán [se ponˈdɾan]
Futur antérieur
(yo) me   habré puesto [me a.ˈβɾe ˈpwes.to]
(tú/vos) te/vos   habrás puesto [te/vos a.ˈβɾas ˈpwes.to]
(él/ella/Ud.) se   habrá puesto [se a.ˈβɾa ˈpwes.to]
(nosotros-as) nos   habremos puesto [nos a.ˈβɾe.mos ˈpwes.to]
(vosotros-as/os) os   habréis puesto [os a.ˈβɾejs ˈpwes.to]
(ellos-as/Uds.) se   habrán puesto [se a.ˈβɾan ˈpwes.to]

Conditionnel

Présent
(yo) me   pondría [me ponˈdɾi.a]
(tú/vos) te/vos   pondrías [te/vos ponˈdɾi.as]
(él/ella/Ud.) se   pondría [se ponˈdɾi.a]
(nosostros-as) nos   pondríamos [nos ponˈdɾi.a.mos]
(vosostros-as/os) os   pondríais [os ponˈdɾi.ai̯s]
(ellos-as/Uds.) se   pondrían [se ponˈdɾi.an]
Passé
(yo) me   habría puesto [me a.ˈβɾi.a ˈpwes.to]
(tú/vos) te/vos   habrías puesto [te/vos a.ˈβɾi.as ˈpwes.to]
(él/ella/Ud.) se   habría puesto [se a.ˈβɾi.a ˈpwes.to]
(nosotros-as) nos   habríamos puesto [nos a.ˈβɾi.a.mos ˈpwes.to]
(vosotros-as/os) os   habríais puesto [os a.ˈβɾi.ajs ˈpwes.to]
(ellos-as/Uds.) se   habrían puesto [se a.ˈβɾi.an ˈpwes.to]

Subjonctif

Notes

De manière générale, l’accent diacritique tonique à l'imparfait ainsi qu’au futur du subjonctif ne se place qu’à la première personne du pluriel, sauf rares exceptions.

Présent
(yo) me   ponga [me ˈpoŋ.ɡa]
(tú/vos) te/vos 
ou (vos) vos 
 pongas
 pongás
[te/vos ˈpoŋ.ɡas]
[vos poŋˈɡas]
(él/ella/Ud.) se   ponga [se ˈpoŋ.ɡa]
(nosostros-as) nos   pongamos [nos poŋˈɡa.mos]
(vosostros-as/os) os   pongáis [os poŋˈɡai̯s]
(ellos-as/Uds.) se   pongan [se ˈpoŋ.ɡan]
Passé composé
(yo) me   haya puesto [me ˈa.ja ˈpwes.to]
(tú/vos) te/vos 
ou (vos) 
 hayas puesto
 hayás puesto
[te/vos ˈa.jas ˈpwes.to]
[vos a.ˈjas ˈpwes.to]
(él/ella/Ud.) se   haya puesto [se ˈa.ja ˈpwes.to]
(nosotros-as) nos   hayamos puesto [nos a.ˈja.mos ˈpwes.to]
(vosotros-as/os) os   hayáis puesto [os a.ˈjajs ˈpwes.to]
(ellos-as/Uds.) se   hayan puesto [se ˈa.jan ˈpwes.to]
Imparfait (en -ra)
(yo) me   pusiera [me puˈsje.ɾa]
(tú/vos) te/vos   pusieras [te/vos puˈsje.ɾas]
(él/ella/Ud.) se   pusiera [se puˈsje.ɾa]
(nosostros-as) nos   pusiéramos [nos puˈsje.ɾa.mos]
(vosostros-as/os) os   pusierais [os puˈsje.ɾai̯s]
(ellos-as/Uds.) se   pusieran [se puˈsje.ɾan]
Plus-que-parfait (en -era)
(yo) me   hubiera puesto [me u.ˈβje.ɾa ˈpwes.to]
(tú/vos) te/vos   hubieras puesto [te/vos u.ˈβje.ɾas ˈpwes.to]
(él/ella/Ud.) se   hubiera puesto [se u.ˈβje.ɾa ˈpwes.to]
(nosotros-as) nos   hubiéramos puesto [nos u.ˈβje.ɾa.mos ˈpwes.to]
(vosotros-as/os) os   hubierais puesto [os u.ˈβje.ɾajs ˈpwes.to]
(ellos-as/Uds.) se   hubieran puesto [se u.ˈβje.ɾan ˈpwes.to]
Imparfait (en -se)
(yo) me   pusiese [me puˈsje.se]
(tú/vos) te/vos   pusieses [te/vos puˈsje.ses]
(él/ella/Ud.) se   pusiese [se puˈsje.se]
(nosostros-as) nos   pusiésemos [nos puˈsje.se.mos]
(vosostros-as/os) os   pusieseis [os puˈsje.sei̯s]
(ellos-as/Uds.) se   pusiesen [se puˈsje.sen]
Plus-que-parfait (en -ese)
(yo) me   hubiese puesto [me u.ˈβje.se ˈpwes.to]
(tú/vos) te/vos   hubieses puesto [te/vos u.ˈβje.ses ˈpwes.to]
(él/ella/Ud.) se   hubiese puesto [se u.ˈβje.se ˈpwes.to]
(nosotros-as) nos   hubiésemos puesto [nos u.ˈβje.se.mos ˈpwes.to]
(vosotros-as/os) os   hubieseis puesto [os u.ˈβje.sejs ˈpwes.to]
(ellos-as/Uds.) se   hubiesen puesto [se u.ˈβje.sen ˈpwes.to]
Futur
(yo) me   pusiere [me puˈsje.ɾe]
(tú/vos) te/vos   pusieres [te/vos puˈsje.ɾes]
(él/ella/Ud.) se   pusiere [se puˈsje.ɾe]
(nosostros-as) nos   pusiéremos [nos puˈsje.ɾe.mos]
(vosostros-as/os) os   pusiereis [os puˈsje.ɾei̯s]
(ellos-as/Uds.) se   pusieren [se puˈsje.ɾen]
Futur antérieur
(yo) me   hubiere puesto [me u.ˈβje.ɾe ˈpwes.to]
(tú/vos) te/vos   hubieres puesto [te/vos u.ˈβje.ɾes ˈpwes.to]
(él/ella/Ud.) se   hubiere puesto [se u.ˈβje.ɾe ˈpwes.to]
(nosotros-as) nos   hubiéremos puesto [nos u.ˈβje.ɾe.mos ˈpwes.to]
(vosotros-as/os) os   hubiereis puesto [os u.ˈβje.ɾejs ˈpwes.to]
(ellos-as/Uds.) se   hubieren puesto [se u.ˈβje.ɾen ˈpwes.to]

Impératif

Notes

  • La forme négative de l’impératif se construit avec le présent du subjonctif à la deuxième personne du singulier.
  • La forme affirmative de l’impératif est défective à la première personne du singulier, mais on peut y substituer le présent du subjonctif.
Présent (forme affirmative)
(yo)    [–]
(tú) 
ou (vos) 
 pónte
 ponete
[ˈpon.te]
[poˈne.te]
(usted)   póngase [ˈpoŋ.ga.se]
(nosostros-as)   pongámonos [ponˈga.mo.nos]
(vosostros-as)   poneos [poˈne.os]
(ustedes)   pónganse [ˈpoŋ.ɡan.se]

 

Variantes

  • La terminaison de la conjugaison à la deuxième personne du singulier () de l'impératif est parfois transformée en « pone » /po.ne/ au lieu de « pon » /pon/.

Dérivés

Cette conjugaison de « poner » s'adapte aux verbes dérivés suivant :

Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.