Oceanus
: oceanus
Latin
Étymologie
- Du grec ancien Ὠκεανός, Ōkeanós (« Océan »).
Nom propre
Cas | Singulier |
---|---|
Nominatif | Oceanus |
Vocatif | Oceane |
Accusatif | Oceanum |
Génitif | Oceanī |
Datif | Oceanō |
Ablatif | Oceanō |
Oceanus masculin singulier
Nom commun
Cas | Singulier | Pluriel |
---|---|---|
Nominatif | Oceanus | Oceanī |
Vocatif | Oceane | Oceanī |
Accusatif | Oceanum | Oceanōs |
Génitif | Oceanī | Oceanōrum |
Datif | Oceanō | Oceanīs |
Ablatif | Oceanō | Oceanīs |
Oceanus masculin
- (Géographie) Océan, mer. (Absolument) Atlantique.
- (Emploi adjectival)
mare Oceanum.
- l’Océan Atlantique.
fretum nostri maris et Oceani.
- détroit de Gibraltar.
- (Emploi adjectival)
Synonymes
Hyponymes
- Oceanus Atlanticus (« océan Atlantique »)
- Oceanus Arcticus (« océan Arctique »)
- Oceanus Britannicus, Oceanus Fresonicus (« mer du Nord »)
- Oceanus Indicus (« océan Indien »)
- Oceanus Pacificus (« océan Pacifique »)
Dérivés dans d’autres langues
Prononciation
- \oːˈke.a.nus\, [oːˈkeänʊs̠] (Classique)
- \oˈt͡ʃe.a.nus\, [ɔˈt͡ʃɛːänus] (Ecclésiastique)
Voir aussi
- Oceanus sur l’encyclopédie Wikipédia (en latin)
Références
- « Oceanus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.