alibi

Voir aussi : Alibi, àlibi, álibi

Français

Étymologie

Du latin alibi ailleurs »).

Nom commun

SingulierPluriel
alibi alibis
\a.li.bi\

alibi \a.li.bi\ masculin

  1. (Police) Présence d’une personne dans un lieu autre que celui où a été commis le crime ou le délit dont on l’accuse.
    • Les autres figurants et leur chef ont déclaré qu'il était resté en scène jusqu'à onze heures et qu'au moment où il est parti, la maison brûlait déjà. Il n'y eut jamais d’alibi mieux établi...  (Fortuné du Boisgobey, Double-Blanc, tome 2, Paris : chez Plon & Nourrit, 1889, p. 83)
    • Si on veut faire accuser quelquʼun, on sʼarrange pour quʼil nʼait pas dʼalibi.  (François Carlier, Elm Street: Oswald a tué Kennedy !, 2008)
  2. (Sens figuré) Argument invoqué pour échapper à une accusation, même non juridique.
    • Cela demande à être pensé, surtout pour l'islam qui en est à son quinzième siècle. C'est une religion jeune, ce qui ne doit pas lui servir d'alibi ou de justification.  (Abdennour Bidar, Pour une réforme de l'islam, Télérama n°3393, janvier 2015)
    • Un discours logique trouve toujours un alibi indiscutable pour motiver le meurtre de l’autre ou son asservissement.  (Henri Laborit, Éloge de la fuite, 1976, Le Livre de poche, page 68)

Dérivés

Traductions

Prononciation

Anagrammes

→ Modifier la liste d’anagrammes

Voir aussi

  • alibi sur le Dico des Ados

Références

  • Tout ou partie de cet article a été extrait du Dictionnaire de l’Académie française, huitième édition, 1932-1935 (alibi), mais l’article a pu être modifié depuis.

Afrikaans

Étymologie

Du latin alibi ailleurs »).

Nom commun

alibi \Prononciation ?\

  1. Alibi.

Anglais

Étymologie

Du latin alibi ailleurs »).

Nom commun

SingulierPluriel
alibi
\ˈæ.lɪˌbaɪ\
alibis
\ˈæ.lɪˌbaɪz\

alibi \ˈæ.lɪˌbaɪ\

  1. (Police) Alibi.

Verbe

Temps Forme
Infinitif to alibi
\ˈæ.lɪˌbaɪ\
Présent simple,
3e pers. sing.
alibis
\ˈæ.lɪˌbaɪz\
Prétérit alibied
\ˈæ.lɪˌbaɪd\
Participe passé alibied
\ˈæ.lɪˌbaɪd\
Participe présent alibiing
\ˈæ.lɪˌbaɪ.ɪŋ\
voir conjugaison anglaise

alibi \ˈæ.lɪˌbaɪ\

  1. Fournir un alibi.

Prononciation

Voir aussi

  • alibi sur l’encyclopédie Wikipédia (en anglais) 

Danois

Étymologie

Du latin alibi ailleurs »).

Nom commun

alibi \Prononciation ?\ neutre

  1. Alibi.

Hongrois

Étymologie

Du latin alibi ailleurs »).

Nom commun

alibi \ɒ.li.bi\

  1. Alibi.

Interlingua

Étymologie

Du latin alibi ailleurs »).

Adverbe

alibi \a.ˈli.bi\

  1. Ailleurs.

Italien

Étymologie

Du latin alibi ailleurs »).

Nom commun

Invariable
alibi

alibi \Prononciation ?\ masculin invariable

  1. Alibi.

Anagrammes

→ Modifier la liste d’anagrammes

Voir aussi

  • Alibi (disambigua) sur l’encyclopédie Wikipédia (en italien) 
  • alibi dans le recueil de citations Wikiquote (en italien) 

Latin

Étymologie

Pour *alibi, composé de alius et de ibi, littéralement « autre lieu ». Comparez avec la construction de ἄλλοθι, allothi en grec ancien.

Adverbe

alibi \Prononciation ?\

  1. Ailleurs.

Références

Néerlandais

Étymologie

Du latin alibi ailleurs »).

Nom commun

Pluriel
alibi’s

alibi neutre

  1. Alibi.
    • hij verschafte zich steeds een alibi : il se trouvait toujours une excuse.

Taux de reconnaissance

En 2013, ce mot était reconnu par[1] :
  • 99,2 % des Flamands,
  • 99,0 % des Néerlandais.

Prononciation

Références

  1. Marc Brysbaert, Emmanuel Keuleers, Paweł Mandera et Michael Stevens, Woordenkennis van Nederlanders en Vlamingen anno 2013: Resultaten van het Groot Nationaal Onderzoek Taal, Université de Gand, 15 décembre 2013, 1266 p. → [lire en ligne]

Slovène

Étymologie

Du latin alibi ailleurs »).

Nom commun

Cas Singulier Duel Pluriel
Nominatif alibi alibija alibiji
Accusatif alibi alibija alibije
Génitif alibija alibijev alibijev
Datif alibiju alibijema alibijem
Instrumental alibijem alibijema alibiji
Locatif alibiju alibijih alibijih

alibi \Prononciation ?\ masculin inanimé

  1. Alibi.

Suédois

Étymologie

Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.

Nom commun

Neutre Indéfini Défini
Singulier alibi alibit
Pluriel alibin alibina

alibi \Prononciation ?\ neutre

  1. Alibi.

Tchèque

Étymologie

Du latin alibi ailleurs »).

Nom commun

alibi \Prononciation ?\ neutre indéclinable

  1. Alibi.
    • Někdy se rozlišuje mezi technickým alibi, kdy obviněný dokládá potvrzenkami, vstupenkami, fotografiemi, že byl v době činu jinde, a alibi osobním, což je výpověď svědků.
      La traduction en français de l’exemple manque. (Ajouter)

Dérivés

  • alibismus

Voir aussi

  • alibi sur l’encyclopédie Wikipédia (en tchèque) 
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.