fojno

Espéranto

Étymologie

(Date à préciser) Composé de la racine fojn (« foin ») et de la finale -o (substantif).

Nom commun

Cas Singulier Pluriel
Nominatif fojno
\ˈfoj.no\
fojnoj
\ˈfoj.noj\
Accusatif fojnon
\ˈfoj.non\
fojnojn
\ˈfoj.nojn\

fojno \ˈfoj.no\

  1. Foin, herbe fauchée.
    • Kiam la bovo entiris la veturilon kun greno en la grenejon, tiam la besto devas kontentiĝi kun fojno.  (L. L. Zamenhof, La rabistoj, 1908)
      Quand le bœuf a rentré la remorque de graines dans le grenier, alors la bête doit se contenter de foin.
    • De kampoj kaj herbejoj la aero portis odoron de falĉita kaj sekiĝanta fojno.  (Stellan Engholm, Al Torento, 1930)
      Des champs et des prés, l’air transportait une odeur de foin fauché qui sèche.

Apparentés étymologiques

→ voir la catégorie Mots en espéranto comportant la racine fojn .

  • fojna du foin »)
  • fojno foin »)
  • fojni faner les foins »)
  • fojnado fanage »)
  • fojnejo fenil »)
  • fojnejopordo porte de fenil »)
  • fojnujo râtelier »)
  • fojnamaso meule de foin »)
  • fojnepoko fenaison »)
  • fojnodoro odeur de foin »)
  • fojnofalĉado fauchage du foin »)
  • fojnofebro rhume des foins »)
  • fojnokesto marmite norvégienne »)
  • fojnorikolto récolte du foin »)
  • fojnoveturilo
  • postfojno regain, repousse après la coupe »)

Prononciation

Voir aussi

  • fojno sur l’encyclopédie Wikipédia (en espéranto) 

Bibliographie

Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.