luenh

Occitan

Étymologie

Du latin longe.

Adverbe

Adverbe
luenh
\ˈlɥen\

luenh \ˈlɥen\

  1. (Aranais) (Gascon) (Limousin) (Provençal) (Vivaro-alpin) Loin.
    • La mar e pas luenh ambé leis estacions renomadas.  (Florian Vernet, Popre ficcion, 2001 [1])
      La mer n’est pas loin avec les stations renommées.

Variantes dialectales

Références

  • Congrès permanent de la lenga occitana, 20 dictionnaires occitans en ligne, XIX - XX s → consulter cet ouvrage
  • Institut d'Estudis Aranesi - Acadèmia aranesa dera lengua occitana, Diccionari der aranés, XX - XXI s → consulter cet ouvrage
  • Patric Guilhemjoan, Elisa Harrer Diccionnari Occitan / Francés (Gasconha), 3 tòmes (A-D ISBN 978-2-86866-159-3, E-N ISBN 978-2-86866-160-9, O-Z ISBN 978-2-86866-161-6), Per Noste, 2020
  • Yves Lavalade, Dictionnaire d’usage occitan/français - Limousin-Marche-Périgord, Institut d’Estudis Occitans dau Lemosin, 2010, ISBN 978-2-9523897-6-4
  • Jòrge Fettuciari, Guiu Martin, Jaume Pietri, Dictionnaire provençal français - Diccionari provençau francés, L'Escomessa, CREO Provença, Edisud, Aix-en-Provence, 2003, ISBN 2-7449-0464-3
  • Andrieu Faure, Assai de diccionari francés-aupenc d’òc, 2009 → Consulter en ligne
  • [1] Bras, M. & Vergez-Couret, M., Universitat de Tolosa Joan Jaurés, Basa Textuala per la lenga d'Òc, XIX - XXI s → consulter cet ouvrage
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.