maro
: Maro
Breton
Nom commun
maro \maʁw\
- Variante de marv.
- Kenavo, fons ar vadiant, e lecʼh e gefjomp gwech-all Nerz evit gouzanv ar maro kent evid ieo ann dud-fall. — (Théodore Hersart de La Villemarqué, Ar re cʼhlaz (Les Bleus) in Barzaz Breiz, 1883, page 377)
Dioula
Étymologie
- Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.
Espéranto
Nom commun
Cas | Singulier | Pluriel |
---|---|---|
Nominatif | maro \ˈma.ro\ |
maroj \ˈma.roj\ |
Accusatif | maron \ˈma.ron\ |
marojn \ˈma.rojn\ |
maro \ˈma.ro\
- (Marine) Mer.
Prononciation
- (Région à préciser) : écouter « maro [ˈma.ro] »
- Pays-Bas (partie continentale) (Wijchen) : écouter « maro [Prononciation ?] »
- Brésil : écouter « maro [Prononciation ?] »
- France (Toulouse) : écouter « maro [Prononciation ?] »
- France (Vosges) : écouter « maro [Prononciation ?] »
- Białystok (Pologne) : écouter « maro [Prononciation ?] » (bon niveau)
Voir aussi
- maro sur l’encyclopédie Wikipédia (en espéranto)
Références
Italien
Nom commun
Singulier | Pluriel |
---|---|
maro \Prononciation ?\ |
mari \Prononciation ?\ |
maro \Prononciation ?\ masculin
- (Botanique) Germandrée maritime.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
Synonymes
- erba dei gatti
- camedrio maro
Références
- « maro », dans Treccani, Dictionnaire, encyclopédie et thésaurus italien en ligne → consulter cet ouvrage
Roumain
Étymologie
- Du français marron.
Prononciation
- (Région à préciser) : écouter « maro [Prononciation ?] »
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.