maro

Voir aussi : Maro

Breton

Adjectif

maro \maʁw\

  1. Variante de marv.

Nom commun

maro \maʁw\

  1. Variante de marv.
    Kenavo, fons ar vadiant, e lecʼh e gefjomp gwech-all Nerz evit gouzanv ar maro kent evid ieo ann dud-fall.  (Théodore Hersart de La Villemarqué, Ar re cʼhlaz (Les Bleus) in Barzaz Breiz, 1883, page 377)

Dioula

Étymologie

Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.

Nom commun

maro \Prononciation ?\

  1. Riz.

Espéranto

Étymologie

Du français mer, de l'italien maro, de l'allemand Meer, etc.[1]

Nom commun

Cas Singulier Pluriel
Nominatif maro
\ˈma.ro\
maroj
\ˈma.roj\
Accusatif maron
\ˈma.ron\
marojn
\ˈma.rojn\

maro \ˈma.ro\

  1. (Marine) Mer.

Dérivés

Prononciation

Voir aussi

  • maro sur l’encyclopédie Wikipédia (en espéranto) 

Références

Ido

Étymologie

Du latin mare.

Nom commun

Singulier Pluriel
maro
\ma.ro\
mari
\ma.ri\

maro \ˈma.rɔ\

  1. Mer.
    • Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)

Italien

Étymologie

Du latin marum[1].

Nom commun

Singulier Pluriel
maro
\Prononciation ?\
mari
\Prononciation ?\

maro \Prononciation ?\ masculin

  1. (Botanique) Germandrée maritime.
    • Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)

Synonymes

Anagrammes

→ Modifier la liste d’anagrammes

Références

  1. « maro », dans Treccani, Dictionnaire, encyclopédie et thésaurus italien en ligne → consulter cet ouvrage

Roumain

Étymologie

Du français marron.

Adjectif

maro \ˈma.ɾo\

  1. Brun.

Prononciation

Tchèque

Forme de nom commun

maro \Prononciation ?\

  1. Vocatif singulier de mara.
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.