aankunnen

Niet te verwarren met: er niet aan kunnen

Nederlands

Uitspraak
  • Geluid:  aankunnen    (hulp, bestand)
  • IPA: / ˈaŋkʏnə(n) / (3 lettergrepen)
Woordafbreking
  • aan·kun·nen
Woordherkomst en -opbouw
stamtijd
onbepaalde
wijs		 verleden
tijd		 voltooid
deelwoord
aankunnen
kon aan
aangekund
onregelmatig

zwak -d

 volledig

Werkwoord

aankunnen [1]

  1. overgankelijk iets of iemand de baas kunnen zijn
    • Hij had zijn oudere broertje nooit aangekund, maar was nu duidelijk de sterkere. 
    • Hij kon de grote hoeveelheid werk met gemak aan. 
    ▸ Zo gevaarlijk zou het toch niet zijn? Ze had zoveel kerels in haar leven gehad, deze zou ze ook wel aankunnen.[2]
  2. absoluut een kledingstuk met fatsoen kunnen dragen
    • Vorig jaar had ze deze dure jurk nog aangekund, maar nu was die volledig uit de mode. 
  3. iets kunnen verdragen
    ▸ ik denk niet dat ik dat emotioneel aankan.[3]
    ▸ Het sufferdje van de familie die geholpen diende te worden omdat zij het niet meer aankon.[3]
Uitdrukkingen en gezegden
  • [1]: iets aankunnen
  • Ergens op aankunnen
Vertalingen

Gangbaarheid

  • Het woord aankunnen staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.
97 %van de Nederlanders;
97 %van de Vlamingen.[4]

Verwijzingen

Dit artikel is uitgegeven door Wiktionary. De tekst is vrijgegeven onder de licentie Creative Commons - Naamsvermelding - Gelijk delen. Voor de mediabestanden kunnen aanvullende voorwaarden gelden.