articulatie
Nederlands
Uitspraak
- Geluid: articulatie (hulp, bestand)
Woordafbreking
- ar·ti·cu·la·tie
Woordherkomst en -opbouw
- Leenwoord uit het Frans, in de betekenis van ‘spraakklankvorming’ voor het eerst aangetroffen in 1824 [1]
- Naamwoord van handeling van articuleren met het achtervoegsel -atie
| enkelvoud | meervoud | |
|---|---|---|
| naamwoord | articulatie | articulaties |
| verkleinwoord | - | - |
Zelfstandig naamwoord
de articulatie v
- (muziek) de wijze waarop overgegaan wordt dan de ene noot op de volgende
- Je kunt hier de articulatie wel wat meer legato maken.
- (taalkunde) de wijze waarop de fonemen van taal door een spreker gerealiseerd worden
- Je zult aan je articulatie moeten werken om beter verstaanbaar te zijn voor je publiek. [2]
- (anatomie) de wijze waarop beweegbare delen van een lichaam aan elkaar verbonden zijn in een gewricht
- De articulatie in het schoudergewricht staat een grote mate van vrijheid van beweging toe.
Hyponiemen
- belangenarticulatie, coarticulatie, exarticulatie
Afgeleide begrippen
Vertalingen
1.
Gangbaarheid
- Het woord articulatie staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.
- In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "articulatie" herkend door:
| 98 % | van de Nederlanders; |
| 99 % | van de Vlamingen.[3] |
Meer informatie
- Zie Wikipedia voor meer informatie.
Verwijzingen
- ↑ "articulatie" in: Sijs, Nicoline van der, Chronologisch woordenboek. De ouderdom en herkomst van onze woorden en betekenissen, 2e druk, Amsterdam / Antwerpen: Veen, 2002; op website dbnl.org; ISBN 90 204 2045 3
- ↑ Woordenboek der Nederlandsche taal (1864-2001).
- ↑ Door archive.org gearchiveerde versie van 21 oktober 2019 “Word Prevalence Values” op ugent.be
Dit artikel is uitgegeven door Wiktionary. De tekst is vrijgegeven onder de licentie Creative Commons - Naamsvermelding - Gelijk delen. Voor de mediabestanden kunnen aanvullende voorwaarden gelden.