attribuut

Uitspraak

• Geluid:  attribuut    (hulp, bestand)
• IPA: / ɑtriˈbyt / (3 lettergrepen)

Woordafbreking

• at·tri·buut

Woordherkomst en -opbouw

• [1-3]: van Frans attribut, in de betekenis van ‘tot het wezen behorende eigenschap’ voor het eerst aangetroffen in 1811 ^[1]
• [4]: van Engels attribute

Zelfstandig naamwoord

het attribuut o

1. voorwerp, behorend bij iets anders

   • Wielerschoenen, een fietshelm en handschoentjes zijn belangrijke attributen voor het wielrennen. 
   • De heiligen die zijn afgebeeld in heiligebeelden zijn te herkennen aan hun attributen. Zo kun je Petrus herkennen aan de sleutels. 

   ▸ Terwijl haar blik heen en weer schoot, bedekten de vingers van haar linkerhand het plastic bandje om haar pols. Het verplichte attribuut van Hotel Luxor was hier ongepast.^[2]

2. (taalkunde) bijvoeglijke bepaling, een woord of woordengroep die wat zegt over een zelfstandig naamwoord.

   • De vet gedrukte woorden zijn een duidelijk en helder attribuut. 

3. rekwisiet

   • De mimespeler had maar weinig attributen nodig. 

4. (informatica) tot het wezen (de entiteit) behorende eigenschap

   • de attributen 'naam', 'adres', en 'woonplaats' werden opgeslagen bij de entiteit 'klant' 

Gangbaarheid

• Het woord attribuut staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "attribuut" herkend door:

Meer informatie

• Zie Wikipedia voor meer informatie.

Verwijzingen