bankroet

Nederlands

Leenwoord uit het Frans, in de betekenis van ‘bankbreuk, faillissement’ voor het eerst aangetroffen in 1555 ^[1] ^[2]

het bankroet o

de toestand van een rechtspersoon die, blijkens rechterlijk onderzoek, niet in staat is aan zijn financiële verplichtingen te voldoen
- Na het bankroet van de bank konden veel mensen naar hun geld fluiten.
- Bij een bankroet zijn de aandeelhouders, het personeel en de leveranciers vaak de slachtoffers.

1. toestand van iemand die niet in staat is aan zijn financiële verplichtingen te voldoen

Duits: Insolvenz ^(de) v, Zahlungsunfähigkeit ^(de) v, Bankrott ^(de) m, Pleite ^(de) v, Konkurs ^(de) m
Frans: faillite ^(fr) v; banqueroute ^(fr) v

bankroet

Het woord bankroet staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

98 %	van de Nederlanders;
98 %	van de Vlamingen.^[3]

Dit artikel is uitgegeven door Wiktionary. De tekst is vrijgegeven onder de licentie Creative Commons - Naamsvermelding - Gelijk delen. Voor de mediabestanden kunnen aanvullende voorwaarden gelden.

	enkelvoud	meervoud
naamwoord	bankroet	bankroeten
verkleinwoord