bevelhebber
Nederlands
Uitspraak
- Geluid: bevelhebber (hulp, bestand)
Woordafbreking
- be·vel·heb·ber
Woordherkomst en -opbouw
- In de betekenis van ‘commandant’ voor het eerst aangetroffen in 1532 [1]
- Samenstellende afleiding van bevel en de stam van hebben met het achtervoegsel -er
| enkelvoud | meervoud | |
|---|---|---|
| naamwoord | bevelhebber | bevelhebbers |
| verkleinwoord | bevelhebbertje | bevelhebbertjes |
Zelfstandig naamwoord
de bevelhebber m
- (militair) iemand die het commando heeft over een leger of vloot
- De bevelhebber droeg de manschappen op zich terug te trekken.
Synoniemen
Vertalingen
1. iemand die het commando heeft over een leger of vloot
|
Gangbaarheid
- Het woord bevelhebber staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.
- In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "bevelhebber" herkend door:
| 99 % | van de Nederlanders; |
| 100 % | van de Vlamingen.[2] |
Meer informatie
- Zie Wikipedia voor meer informatie.
Verwijzingen
- ↑ "bevelhebber" in: Sijs, Nicoline van der, Chronologisch woordenboek. De ouderdom en herkomst van onze woorden en betekenissen, 2e druk, Amsterdam / Antwerpen: Veen, 2002; op website dbnl.org; ISBN 90 204 2045 3
- ↑ Door archive.org gearchiveerde versie van 21 oktober 2019 “Word Prevalence Values” op ugent.be
Dit artikel is uitgegeven door Wiktionary. De tekst is vrijgegeven onder de licentie Creative Commons - Naamsvermelding - Gelijk delen. Voor de mediabestanden kunnen aanvullende voorwaarden gelden.