confronteren
Nederlands
Uitspraak
- Geluid: confronteren (hulp, bestand)
- IPA: / ˌkɔɱfrɔnˈterə(n) / (4 lettergrepen)
Woordafbreking
- con·fron·te·ren
Woordherkomst en -opbouw
- Leenwoord uit het Frans, in de betekenis van ‘tegenover elkaar plaatsen’ voor het eerst aangetroffen in 1609 [1]
- afgeleid van het Franse confronter (met het voorvoegsel con- en met het achtervoegsel -eren) [2]
| stamtijd | ||
|---|---|---|
| onbepaalde wijs |
verleden tijd |
voltooid deelwoord |
| confronteren |
confronteerde |
geconfronteerd |
| zwak -d | volledig | |
Werkwoord
confronteren
- overgankelijk ~met: iemand laten zien wat diegene heeft gedaan (en wat diegene liever niet zou willen weten)
- Ik confronteerde hem met zijn fouten die hij heeft begaan.
- ▸ De waarheid kon hard, helder en bijzonder confronterend zijn.[3]
Vertalingen
Gangbaarheid
- Het woord confronteren staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.
- In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "confronteren" herkend door:
| 100 % | van de Nederlanders; |
| 99 % | van de Vlamingen.[4] |
Verwijzingen
- ↑ "confronteren" in: Sijs, Nicoline van der, Chronologisch woordenboek. De ouderdom en herkomst van onze woorden en betekenissen, 2e druk, Amsterdam / Antwerpen: Veen, 2002; op website dbnl.org; ISBN 90 204 2045 3
- ↑ Wiktionnaire
- ↑ “All-inclusive” (2006), A. W. Bruna Uitgevers B. V. , Utrecht , ISBN 90-229-9182-2
- ↑ Door archive.org gearchiveerde versie van 21 oktober 2019 “Word Prevalence Values” op ugent.be
Dit artikel is uitgegeven door Wiktionary. De tekst is vrijgegeven onder de licentie Creative Commons - Naamsvermelding - Gelijk delen. Voor de mediabestanden kunnen aanvullende voorwaarden gelden.