interpellatie
Nederlands
Uitspraak
- Geluid: interpellatie (hulp, bestand)
Woordafbreking
- in·ter·pel·la·tie
Woordherkomst en -opbouw
- Leenwoord uit het Frans, in de betekenis van ‘vraag om inlichting aan bestuurder’ voor het eerst aangetroffen in 1633 [1]
- Naamwoord van handeling van interpelleren met het achtervoegsel -atie [2]
| enkelvoud | meervoud | |
|---|---|---|
| naamwoord | interpellatie | interpellaties |
| verkleinwoord | - | - |
Zelfstandig naamwoord
de interpellatie v [3]
- vraag om inlichtingen aan een bestuurder, vooral in de kamer door een kamerlid gesteld aan een minister
Afgeleide begrippen
Gangbaarheid
- Het woord interpellatie staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.
- In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "interpellatie" herkend door:
| 65 % | van de Nederlanders; |
| 91 % | van de Vlamingen.[4] |
Meer informatie
- Zie Wikipedia voor meer informatie.
Verwijzingen
- ↑ "interpellatie" in: Sijs, Nicoline van der, Chronologisch woordenboek. De ouderdom en herkomst van onze woorden en betekenissen, 2e druk, Amsterdam / Antwerpen: Veen, 2002; op website dbnl.org; ISBN 90 204 2045 3
- ↑ interpellatie op website: Etymologiebank.nl
- ↑ Woordenboek der Nederlandsche taal (1864-2001).
- ↑ Door archive.org gearchiveerde versie van 21 oktober 2019 “Word Prevalence Values” op ugent.be
Dit artikel is uitgegeven door Wiktionary. De tekst is vrijgegeven onder de licentie Creative Commons - Naamsvermelding - Gelijk delen. Voor de mediabestanden kunnen aanvullende voorwaarden gelden.