invariant
Nederlands
Uitspraak
- Geluid: invariant (hulp, bestand)
- IPA: /ˌɪɱvariˈjɑnt/
Woordafbreking
- in·va·ri·ant
Woordherkomst en -opbouw
- [zelfstandig naamwoord] zelfstandig gebruik van het bijvoeglijk naamwoord
- [bijvoeglijk naamwoord] van het Frans invariant; op te vatten als afleiding van variant met het ontkennend voorvoegsel in-
| enkelvoud | meervoud | |
|---|---|---|
| naamwoord | invariant | invarianten |
| verkleinwoord | - | - |
Zelfstandig naamwoord
Niet in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Taalunie als zelfstandig naamwoord de invariant v / m
- onveranderd blijvende grootheid
| stellend | vergrotend | overtreffend | |
|---|---|---|---|
| onverbogen | invariant | invarianter | invariantst |
| verbogen | invariante | invariantere | invariantste |
| partitief | invariants | invarianters | - |
Bijvoeglijk naamwoord
invariant [1]
Hyponiemen
- tijdinvariant, tijdsinvariant, vermogensinvariant
Afgeleide begrippen
- invariantie
Vertalingen
1.
|
Gangbaarheid
- Het woord invariant staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.
- In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "invariant" herkend door:
| 46 % | van de Nederlanders; |
| 68 % | van de Vlamingen.[2] |
Meer informatie
- Zie Wikipedia voor meer informatie.
Verwijzingen
- ↑ Woordenboek der Nederlandsche taal (1864-2001).
- ↑ Door archive.org gearchiveerde versie van 21 oktober 2019 “Word Prevalence Values” op ugent.be
Frans
Bijvoeglijk naamwoord
Woordherkomst en -opbouw
invariant
Overerving en ontlening
Dit artikel is uitgegeven door Wiktionary. De tekst is vrijgegeven onder de licentie Creative Commons - Naamsvermelding - Gelijk delen. Voor de mediabestanden kunnen aanvullende voorwaarden gelden.