irriteren
Nederlands
| naamwoord van handeling | |
|---|---|
| zelfstandig | bijvoeglijk |
| irriteren | irriterend |
| irritatie | geïrriteerd |
Uitspraak
- Geluid: irriteren (hulp, bestand)
Woordafbreking
- ir·ri·te·ren
Woordherkomst en -opbouw
- Leenwoord uit het Frans, in de betekenis van ‘prikkelen’ voor het eerst aangetroffen in 1553 [1]
- afgeleid van het Franse irriter (met het achtervoegsel -eren) [2]
| stamtijd | ||
|---|---|---|
| onbepaalde wijs |
verleden tijd |
voltooid deelwoord |
| irriteren |
irriteerde |
geïrriteerd |
| zwak -d | volledig | |
Werkwoord
irriteren
- overgankelijk op onaangename wijze prikkelen
- Hij raakte geïrriteerd door het onophoudelijke geklaag van zijn studenten.
Afgeleide begrippen
Vertalingen
Gangbaarheid
- Het woord irriteren staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.
- In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "irriteren" herkend door:
| 100 % | van de Nederlanders; |
| 99 % | van de Vlamingen.[3] |
Verwijzingen
- ↑ "irriteren" in: Sijs, Nicoline van der, Chronologisch woordenboek. De ouderdom en herkomst van onze woorden en betekenissen, 2e druk, Amsterdam / Antwerpen: Veen, 2002; op website dbnl.org; ISBN 90 204 2045 3
- ↑ Wiktionnaire
- ↑ Door archive.org gearchiveerde versie van 21 oktober 2019 “Word Prevalence Values” op ugent.be
Dit artikel is uitgegeven door Wiktionary. De tekst is vrijgegeven onder de licentie Creative Commons - Naamsvermelding - Gelijk delen. Voor de mediabestanden kunnen aanvullende voorwaarden gelden.