naamwet
Nederlands
Uitspraak
- Geluid: naamwet (hulp, bestand)
Woordafbreking
- naam·wet
Woordherkomst en -opbouw
- samenstelling van naam zn en wet zn
| enkelvoud | meervoud | |
|---|---|---|
| naamwoord | naamwet | naamwetten |
| verkleinwoord | naamwetje | naamwetjes |
Zelfstandig naamwoord
de naamwet v / m
- (juridisch) wet die bepaalt onder welke naam iemand mag worden ingeschreven in het bevolkingsregister
- ▸ Ik wist eerlijk gezegd ook pas laat dat de naamwet sinds 1998 toestaat dat een kind de familienaam van de moeder krijgt[1]
- ▸ In Nederland is het beleid wat betreft naamgeving sinds 1970 versoepeld. Tot die tijd gold de Franse naamwet en mochten er alleen maar bestaande namen uit de heiligenkalender en oude geschiedenis gebruikt worden.[2]
- ▸ Bovendien werd in die tijd de Nederlandse naamwet veranderd, waardoor ouders meer vrijheid kregen in het kiezen van een naam. De traditie om meisjes te vernoemen naar een oom of opa door achter zijn naam 'je' of 'a' te plakken, is daarom nagenoeg verdwenen.[3]
Gangbaarheid
- Het woord 'naamwet' staat niet in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Taalunie.
- In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "naamwet" herkend door:
| 65 % | van de Nederlanders; |
| 61 % | van de Vlamingen.[4] |
Verwijzingen
- ↑ Weblink bron LEONIE BAKKER“Naamwet” (1 nov. 2012), De Telegraaf
- ↑ Weblink bron Geschreven door:Door Postma“Wanneer je in Nederland je voornaam mag wijzigen” (22/02/2016), HP de Tijd
- ↑ Weblink bron Misha Melita“Geachte heer, terwijl je een vrouw bent: 'Oh, ja, dat kan natuurlijk ook'” (16 augustus 2017), Het Parool
- ↑ Door archive.org gearchiveerde versie van 21 oktober 2019 “Word Prevalence Values” op ugent.be
Dit artikel is uitgegeven door Wiktionary. De tekst is vrijgegeven onder de licentie Creative Commons - Naamsvermelding - Gelijk delen. Voor de mediabestanden kunnen aanvullende voorwaarden gelden.