substantief

Nederlands

Uitspraak

Geluid: substantief (hulp, bestand)

Woordafbreking

sub·stan·tief

Woordherkomst en -opbouw

Leenwoord uit het Latijn, in de betekenis van ‘zelfstandig naamwoord’ voor het eerst aangetroffen in 1576 ^[1]
afgeleid van substantie of het Latijnse stāre ‘staan’ met het voorvoegsel sub- met het achtervoegsel -ief ^[2]

	enkelvoud	meervoud
naamwoord	substantief	substantieven
verkleinwoord

Zelfstandig naamwoord

het substantief o

zelfstandig naamwoord
- De Algemene Nederlandse Spraakkunst (ANS) verkiest de term substantief boven "zelfstandig naamwoord".

Vertalingen

1. zelfstandig naamwoord

Duits: Nomen ^(de), Substantiv ^(de) o
Engels: noun ^(en)

Frans: substantif ^(fr) m, nom ^(fr) m
Spaans: substantivo ^(es) m, sustantivo ^(es) m

	stellend
onverbogen	substantief
verbogen	substantieve

_{Niet in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Taalunie als bijvoeglijk naamwoord}

Bijvoeglijk naamwoord

substantief

zelfstandig, een substantie zijnde
(taalkunde) zelfstandig, als een substantief

Afgeleide begrippen

substantiefgroepen

Gangbaarheid

Het woord substantief staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "substantief" herkend door:

77 %	van de Nederlanders;
97 %	van de Vlamingen.^[3]

Meer informatie

Zie Wikipedia voor meer informatie.

Verwijzingen

Dit artikel is uitgegeven door Wiktionary. De tekst is vrijgegeven onder de licentie Creative Commons - Naamsvermelding - Gelijk delen. Voor de mediabestanden kunnen aanvullende voorwaarden gelden.