tijgen

Uitspraak

• Geluid:  tijgen    (hulp, bestand)

Woordafbreking

• tij·gen

Woordherkomst en -opbouw

• [1] erfwoord afkomstig van: Oudnederlands: tian Germaans: *teuhan- Indo-Europees: *deuk-, *duk-, *douk-

  Verwant in Germaans: West: Duits: ziehen

  Verwant in Romaans: Italiaans: ducere, Latijn: ducere

  Verwant in andere Indo-Europese talen: Albanees: nduk Welsh: dwyn

• In de betekenis van ‘trekken, beginnen’ voor het eerst aangetroffen in 1477 ^[1][2]
• Weiland (1810) onderscheidt twee werkwoorden. "Tiegen" ging later op in "tijgen".
  • tijgen-teeg-getegen (Middelnederlands: tiën): beschuldigen
    • vgl. tuigen (getuigen, overtuigen)
  • tiegen-toog-getogen: erop uit trekken, iem. ergens naartoe leiden

Werkwoord

tijgen

1. (verouderd) beschuldigen

Werkwoord

tijgen

1. (verouderd) ergens naartoe gaan

   • Zij tijgen 's zondags tweemaal ter kerke. 

2. (verouderd) aan iets beginnen

   • Wij tijgen aan het werk. 

Gangbaarheid

• Het woord tijgen staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "tijgen" herkend door:

Verwijzingen