veroveren

Nederlands

naamwoord van handeling
zelfstandig	bijvoeglijk
veroveren	veroverend
verovering	veroverd

Uitspraak

Geluid: veroveren (hulp, bestand)
IPA: /vərovərə(n)/

Woordafbreking

ver·ove·ren

Woordherkomst en -opbouw

In de betekenis van ‘bemachtigen’ voor het eerst aangetroffen in 1526 ^[1]
afgeleid van over met het voorvoegsel ver- en met het achtervoegsel -en ^[2]

stamtijd
onbepaalde wijs	verleden tijd	voltooid deelwoord
veroveren	veroverde	veroverd
zwak -d	volledig

Werkwoord

veroveren

(militair) een gebied door een militaire operatie in zijn macht nemen
- Op aanklacht van de aanwezigheid van massavernietigingswapens veroverden de Verenigde Staten Irak.

Hyponiemen

landjeveroveren, landveroveren, terugveroveren

Afgeleide begrippen

heroveraar, heroveren, herovering, veroveraar, verovering, veroverzucht

Vertalingen

1. een gebied door een militaire operatie in zijn macht nemen

Duits: erobern ^(de)
Engels: conquer ^(en)
Fins: vallata ^(fi), valloittaa ^(fi), voittaa ^(fi)
Frans: conquérir ^(fr)
Hebreeuws: לנצח ^(he) (lenatzeakh)
Italiaans: conquistare ^(it), sconfiggere ^(it)

Nahuatl: tepeua ^(nah), tequiua ^(nah)
Nederlands: veroveren ^(nl)
Roemeens: cuceri ^(ro), învinge ^(ro)
Russisch: побеждать ^(ru) (pobezhdát’), завоевать ^(ru) (zavoevát’)
Spaans: conquistar ^(es)
Tsjechisch: dobýt ^(cs)

Gangbaarheid

Het woord veroveren staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "veroveren" herkend door:

99 %	van de Nederlanders;
99 %	van de Vlamingen.^[3]

Verwijzingen

Dit artikel is uitgegeven door Wiktionary. De tekst is vrijgegeven onder de licentie Creative Commons - Naamsvermelding - Gelijk delen. Voor de mediabestanden kunnen aanvullende voorwaarden gelden.