βάρβαρος
: βάρϐαρος
Grec
Étymologie
- Du grec ancien βάρβαρος, bárbaros. Apparenté au sanskrit बर्बर, barbara (« non-Aryen »).
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel | ||
|---|---|---|---|---|
| Nominatif | ο | βάρβαρος | οι | βάρβαροι |
| Génitif | του | βάρβαρου | των | βάρβαρων |
| Accusatif | το(ν) | βάρβαρο | τους | βάρβαρους |
| Vocatif | βάρβαρε | βάρβαροι | ||
βάρβαρος (várvaros) \ˈvaɾ.va.ɾɔs\ masculin
Grec ancien
Étymologie
- Mot expressif, onomatopée évoquant des bruits incompréhensibles, des sons perçus βαρ-βαρ (bar-bar) incompréhensibles pour les Grecs anciens et parlés par les étrangers. Apparenté au sanskrit बर्बर, barbara (« non-Aryen »).
Adjectif
| cas | singulier | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| masculin | féminin | neutre | ||||
| nominatif | βάρβαρος | βάρβαρος | βάρβαρον | |||
| vocatif | βάρβαρε | βάρβαρε | βάρβαρον | |||
| accusatif | βάρβαρον | βάρβαρον | βάρβαρον | |||
| génitif | βαρβάρου | βαρβάρου | βαρβάρου | |||
| datif | βαρβάρῳ | βαρβάρῳ | βαρβάρῳ | |||
| cas | duel | |||||
| masculin | féminin | neutre | ||||
| nominatif | βαρβάρω | βαρβάρω | βαρβάρω | |||
| vocatif | βαρβάρω | βαρβάρω | βαρβάρω | |||
| accusatif | βαρβάρω | βαρβάρω | βαρβάρω | |||
| génitif | βαρβάροιν | βαρβάροιν | βαρβάροιν | |||
| datif | βαρβάροιν | βαρβάροιν | βαρβάροιν | |||
| cas | pluriel | |||||
| masculin | féminin | neutre | ||||
| nominatif | βάρβαροι | βάρβαροι | βάρβαρα | |||
| vocatif | βάρβαροι | βάρβαροι | βάρβαρα | |||
| accusatif | βαρβάρους | βαρβάρους | βάρβαρα | |||
| génitif | βαρβάρων | βαρβάρων | βαρβάρων | |||
| datif | βαρβάροις | βαρβάροις | βαρβάροις | |||
βάρβαρος, bárbaros *\bár.ba.ros\
Variantes
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.