γυναικεῖος

Grec ancien

Étymologie

Dérivé de γυνή, gynḗ (« femme »), avec le suffixe -ιος.

Adjectif

cas	singulier
cas	masculin		féminin		neutre
nominatif		γυναικεῖος		γυναικεία		γυναικεῖον
vocatif		γυναικεῖε		γυναικεία		γυναικεῖον
accusatif		γυναικεῖον		γυναικείαν		γυναικεῖον
génitif		γυναικείου		γυναικείας		γυναικείου
datif		γυναικείῳ		γυναικείᾳ		γυναικείῳ
cas	duel
cas	masculin		féminin		neutre
nominatif		γυναικείω		γυναικεία		γυναικείω
vocatif		γυναικείω		γυναικείω		γυναικείω
accusatif		γυναικείω		γυναικεία		γυναικείω
génitif		γυναικείοιν		γυναικείαιν		γυναικείοιν
datif		γυναικείοιν		γυναικείαιν		γυναικείοιν
cas	pluriel
cas	masculin		féminin		neutre
nominatif		γυναικεῖοι		γυναικεῖαι		γυναικεῖα
vocatif		γυναικεῖοι		γυναικεῖαι		γυναικεῖα
accusatif		γυναικείους		γυναικείας		γυναικεία
génitif		γυναικείων		γυναικείων		γυναικείων
datif		γυναικείοις		γυναικείαις		γυναικείοις

γυναικεῖος, gynaikeîos

Féminin, de femme.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)

Dérivés

γυναικεῖον (« gynécée »)
γυναικεῖα (« parties sexuelles de la femme »)

Antonymes

ἀνδρεῖος

Dérivés dans d’autres langues

Grec : γυναικείος
Latin : gynaeceum

Prononciation

*\ɡy.nai̯.kêː.os\ (Attique (V^e siècle av. J.-C.))
*\ɡy.nɛˈki.os\ (Koinè, Égypte (I^er siècle))
*\ɣy.nɛˈki.os\ (Koinè (IV^e siècle))
*\ʝy.neˈci.os\ (Byzance (X^e siècle))
*\ʝi.neˈci.os\ (Constantinople (XV^e siècle))

Références

Anatole Bailly, Abrégé du dictionnaire grec-français, Hachette, 1901 → consulter cet ouvrage

Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.