ἐνδογενής
Grec ancien
Étymologie
Adjectif
cas | singulier | |||||
---|---|---|---|---|---|---|
masculin | féminin | neutre | ||||
nominatif | ἐνδογενής | ἐνδογενής | ἐνδογενές | |||
vocatif | ἐνδογενές | ἐνδογενές | ἐνδογενές | |||
accusatif | ἐνδογενῆ | ἐνδογενῆ | ἐνδογενές | |||
génitif | ἐνδογενοῦς | ἐνδογενοῦς | ἐνδογενοῦς | |||
datif | ἐνδογενεῖ | ἐνδογενεῖ | ἐνδογενεῖ | |||
cas | duel | |||||
masculin | féminin | neutre | ||||
nominatif | ἐνδογενεῖ | ἐνδογενεῖ | ἐνδογενεῖ | |||
vocatif | ἐνδογενεῖ | ἐνδογενεῖ | ἐνδογενεῖ | |||
accusatif | ἐνδογενεῖ | ἐνδογενεῖ | ἐνδογενεῖ | |||
génitif | ἐνδογενοῖν | ἐνδογενοῖν | ἐνδογενοῖν | |||
datif | ἐνδογενοῖν | ἐνδογενοῖν | ἐνδογενοῖν | |||
cas | pluriel | |||||
masculin | féminin | neutre | ||||
nominatif | ἐνδογενεῖς | ἐνδογενεῖς | ἐνδογενῆ | |||
vocatif | ἐνδογενεῖς | ἐνδογενεῖς | ἐνδογενῆ | |||
accusatif | ἐνδογενεῖς | ἐνδογενεῖς | ἐνδογενῆ | |||
génitif | ἐνδογενῶν | ἐνδογενῶν | ἐνδογενῶν | |||
datif | ἐνδογενέσι(ν) | ἐνδογενέσι(ν) | ἐνδογενέσι(ν) |
ἐνδογενής, endogenếs *\en.do.ɡe.ˈnɛːs\
- Né dans la maison.
Références
- Anatole Bailly, Abrégé du dictionnaire grec-français, Hachette, 1901 → consulter cet ouvrage
- Alphonse Dain, Jules-Albert de Foucault, Pierre Poulain, Grammaire grecque Éloi-Jules Ragon, éditions Jean de Gigord, Paris, 1952
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.