ἐπικός

Voir aussi : επικός

Grec ancien

Étymologie

De ἔπος, épos  parole ») et -ικός, -ikós  relatif à »).

Adjectif

cas singulier
masculin féminin neutre
nominatif ἐπικός ἐπική ἐπικόν
vocatif ἐπικέ ἐπική ἐπικόν
accusatif ἐπικόν ἐπικήν ἐπικόν
génitif ἐπικοῦ ἐπικῆς ἐπικοῦ
datif ἐπικ ἐπικ ἐπικ
cas duel
masculin féminin neutre
nominatif ἐπικώ ἐπικά ἐπικώ
vocatif ἐπικώ ἐπικά ἐπικώ
accusatif ἐπικώ ἐπικά ἐπικώ
génitif ἐπικοῖν ἐπικαῖν ἐπικοῖν
datif ἐπικοῖν ἐπικαῖν ἐπικοῖν
cas pluriel
masculin féminin neutre
nominatif ἐπικοί ἐπικαί ἐπικά
vocatif ἐπικοί ἐπικαί ἐπικά
accusatif ἐπικούς ἐπικάς ἐπικά
génitif ἐπικῶν ἐπικῶν ἐπικῶν
datif ἐπικοῖς ἐπικαῖς ἐπικοῖς

ἐπικός, epikós *\e.pi.ˈkos\ (adverbe : ἐπικῶς ; comparatif : ἐπικώτερος ; superlatif : ἐπικώτατος)

  1. Épique.

Références

Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.