ἔγκυκλος

Grec ancien

Étymologie

Mot dérivé de κύκλος, kýklos cercle »), avec le préfixe ἐν-, en- in- »), littéralement « en cercle ».

Adjectif

cas singulier
masculin féminin neutre
nominatif ἔγκυκλος ἔγκυκλος ἔγκυκλον
vocatif ἔγκυκλε ἔγκυκλε ἔγκυκλον
accusatif ἔγκυκλον ἔγκυκλον ἔγκυκλον
génitif ἐγκύκλου ἐγκύκλου ἐγκύκλου
datif ἐγκύκλ ἐγκύκλ ἐγκύκλ
cas duel
masculin féminin neutre
nominatif ἐγκύκλω ἐγκύκλω ἐγκύκλω
vocatif ἐγκύκλω ἐγκύκλω ἐγκύκλω
accusatif ἐγκύκλω ἐγκύκλω ἐγκύκλω
génitif ἐγκύκλοιν ἐγκύκλοιν ἐγκύκλοιν
datif ἐγκύκλοιν ἐγκύκλοιν ἐγκύκλοιν
cas pluriel
masculin féminin neutre
nominatif ἔγκυκλοι ἔγκυκλοι ἔγκυκλα
vocatif ἔγκυκλοι ἔγκυκλοι ἔγκυκλα
accusatif ἐγκύκλους ἐγκύκλους ἔγκυκλα
génitif ἐγκύκλων ἐγκύκλων ἐγκύκλων
datif ἐγκύκλοις ἐγκύκλοις ἐγκύκλοις

ἔγκυκλος, énkyklos *\éŋ.ky.klos\

  1. Qui est en cercle, rond, circulaire.

Dérivés

Références

Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.