ἔγκυκλος
Grec ancien
Étymologie
Adjectif
cas | singulier | |||||
---|---|---|---|---|---|---|
masculin | féminin | neutre | ||||
nominatif | ἔγκυκλος | ἔγκυκλος | ἔγκυκλον | |||
vocatif | ἔγκυκλε | ἔγκυκλε | ἔγκυκλον | |||
accusatif | ἔγκυκλον | ἔγκυκλον | ἔγκυκλον | |||
génitif | ἐγκύκλου | ἐγκύκλου | ἐγκύκλου | |||
datif | ἐγκύκλῳ | ἐγκύκλῳ | ἐγκύκλῳ | |||
cas | duel | |||||
masculin | féminin | neutre | ||||
nominatif | ἐγκύκλω | ἐγκύκλω | ἐγκύκλω | |||
vocatif | ἐγκύκλω | ἐγκύκλω | ἐγκύκλω | |||
accusatif | ἐγκύκλω | ἐγκύκλω | ἐγκύκλω | |||
génitif | ἐγκύκλοιν | ἐγκύκλοιν | ἐγκύκλοιν | |||
datif | ἐγκύκλοιν | ἐγκύκλοιν | ἐγκύκλοιν | |||
cas | pluriel | |||||
masculin | féminin | neutre | ||||
nominatif | ἔγκυκλοι | ἔγκυκλοι | ἔγκυκλα | |||
vocatif | ἔγκυκλοι | ἔγκυκλοι | ἔγκυκλα | |||
accusatif | ἐγκύκλους | ἐγκύκλους | ἔγκυκλα | |||
génitif | ἐγκύκλων | ἐγκύκλων | ἐγκύκλων | |||
datif | ἐγκύκλοις | ἐγκύκλοις | ἐγκύκλοις |
ἔγκυκλος, énkyklos *\éŋ.ky.klos\
- Qui est en cercle, rond, circulaire.
Dérivés
- ἐγκύκλιος
- ἐγκυκλίζω
Références
- Anatole Bailly, Abrégé du dictionnaire grec-français, Hachette, 1901 → consulter cet ouvrage
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.