ἠρεμαῖος

Voir aussi : ἤρεμος

Grec ancien

Étymologie

De ἤρεμος.

Adjectif

cas singulier
masculin féminin neutre
nominatif ἠρεμαῖος ἠρεμαία ἠρεμαῖον
vocatif ἠρεμαῖε ἠρεμαία ἠρεμαῖον
accusatif ἠρεμαῖον ἠρεμαίαν ἠρεμαῖον
génitif ἠρεμαίου ἠρεμαίας ἠρεμαίου
datif ἠρεμαί ἠρεμαί ἠρεμαί
cas duel
masculin féminin neutre
nominatif ἠρεμαίω ἠρεμαία ἠρεμαίω
vocatif ἠρεμαίω ἠρεμαία ἠρεμαίω
accusatif ἠρεμαίω ἠρεμαία ἠρεμαίω
génitif ἠρεμαίοιν ἠρεμαίαιν ἠρεμαίοιν
datif ἠρεμαίοιν ἠρεμαίαιν ἠρεμαίοιν
cas pluriel
masculin féminin neutre
nominatif ἠρεμαῖοι ἠρεμαῖαι ἠρεμαῖα
vocatif ἠρεμαῖοι ἠρεμαῖαι ἠρεμαῖα
accusatif ἠρεμαίους ἠρεμαίας ἠρεμαῖα
génitif ἠρεμαίων ἠρεμαίων ἠρεμαίων
datif ἠρεμαίοις ἠρεμαίαις ἠρεμαίοις

ἠρεμαῖος, êremaîos *\ɛː.re.ˈma͜ɪˌ.os\

  1. Doux, paisible, tranquille.
  2. Léger, modéré.

Références

  • Anatole Bailly, Abrégé du dictionnaire grec-français, Hachette, 1901 → consulter cet ouvrage
  • Alphonse Dain, Jules-Albert de Foucault, Pierre Poulain, Grammaire grecque Éloi-Jules Ragon, éditions Jean de Gigord, Paris, 1952
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.