pinta

Voir aussi : pintá

Français

Étymologie

De l’espagnol pinta car cette maladie donne des tâches colorées en blanc, bleu, ou rose nommées pintides de Blanco.

Nom commun

pinta \pɛ̃.ta\\pin.ta\ féminin

  1. (Médecine) Tréponématose cutanée due au Treponema carateum, endémique des zones tropicales du continent américain.
    • La pinta est contagieuse par contact diret.

Forme de verbe

Voir la conjugaison du verbe pinter
Indicatif Présent
Imparfait
Passé simple
il/elle/on pinta
Futur simple

pinta \pɛ̃.ta\

  1. Troisième personne du singulier du passé simple de pinter.

Prononciation

Anagrammes

→ Modifier la liste d’anagrammes

Voir aussi

  • pinta sur l’encyclopédie Wikipédia

Références

  • Inspiré du Dictionnaire encyclopédique Quillet, Paris, 1934.

Catalan

Étymologie

Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.

Nom commun

Singulier Pluriel
pinta
\Prononciation ?\
pintes
\Prononciation ?\

pinta \Prononciation ?\ féminin

  1. Peigne.

Prononciation

Espagnol

Étymologie

De pinto.

Nom commun

SingulierPluriel
pinta
\ˈpĩn̪.ta\
pintas
\ˈpĩn̪.tas\

pinta \ˈpĩn̪.ta\ féminin

  1. (Nosologie) Pinta.

Synonymes

Forme d’adjectif

Genre Singulier Pluriel
Masculin pinto
\ˈpĩn̪.to\
pintos
\ˈpĩn̪.tos\
Féminin pinta
\ˈpĩn̪.ta\
pintas
\ˈpĩn̪.tas\

pinta \ˈpĩn̪.ta\

  1. (Désuet) Féminin singulier de pinto.

Synonymes

Forme de verbe

Voir la conjugaison du verbe pintar
Indicatif Présent (yo) pinta
(tú) pinta
(vos) pinta
(él/ella/usted) pinta
(nosotros-as) pinta
(vosotros-as) pinta
(os) pinta
(ellos-as/ustedes) pinta
Imparfait (yo) pinta
(tú) pinta
(vos) pinta
(él/ella/usted) pinta
(nosotros-as) pinta
(vosotros-as) pinta
(os) pinta
(ellos-as/ustedes) pinta
Passé simple (yo) pinta
(tú) pinta
(vos) pinta
(él/ella/usted) pinta
(nosotros-as) pinta
(vosotros-as) pinta
(os) pinta
(ellos-as/ustedes) pinta
Futur simple (yo) pinta
(tú) pinta
(vos) pinta
(él/ella/usted) pinta
(nosotros-as) pinta
(vosotros-as) pinta
(os) pinta
(ellos-as/ustedes) pinta
Impératif Présent (tú) pinta
(vos) pinta
(usted) pinta
(nosotros-as) pinta
(vosotros-as) pinta
(os) pinta
(ustedes) pinta

pinta \ˈpĩn̪.ta\

  1. Troisième personne du singulier du présent de l’indicatif de pintar.
  2. Deuxième personne du singulier de l’impératif de pintar.

Prononciation

Voir aussi

Références

Espéranto

Étymologie

Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.

Adjectif

Cas Singulier Pluriel
Nominatif pinta
\ˈpin.ta\
pintaj
\ˈpin.taj\
Accusatif pintan
\ˈpin.tan\
pintajn
\ˈpin.tajn\

pinta \ˈpin.ta\

  1. Pointu.

Prononciation

Finnois

Étymologie

Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.

Nom commun

Déclinaison
Cas Singulier Pluriel
Nominatif pinta pinnat
Génitif pinnan pintojen
pintain (rare)
Partitif pintaa pintoja
Accusatif pinta[1]
pinnan[2]
pinnat
Inessif pinnassa pinnoissa
Élatif pinnasta pinnoista
Illatif pintaan pintoihin
Adessif pinnalla pinnoilla
Ablatif pinnalta pinnoilta
Allatif pinnalle pinnoille
Essif pintana pintoina
Translatif pinnaksi pinnoiksi
Abessif pinnatta pinnoitta
Instructif pinnoin
Comitatif pintoine-[3]
Notes [1] [2] [3]

[1]

  • Comme complément d’un infinitif dans une
    phrase positive dont le sujet est la troisième personne
    du singulier sans aucun pronom.
  • Comme complément d’un infinitif dans une
    phrase positive passive.
  • Dans toutes les phrases passives à n’importe
    quel mode.
  • Dans une phrase impérative positive dont le
    sujet est la deuxième personne du singulier, ou la
    première ou deuxième personne du pluriel.

[2]

  • Dans les phrases actives positives aux modes
    indicatif, conditionnel ou potentiel.
  • Dans une phrase impérative positive dont le
    sujet est la troisième personne du singulier ou du
    pluriel.

[3]

  • Un suffixe possessif s’ajoute dans le cas des
    noms communs.
Avec suffixes
possessifs
Singulier Pluriel
1re personne pintani pintamme
2e personne pintasi pintanne
3e personne pintansa

pinta \ˈpin.tɑ\

  1. Surface, superficie.
    • nousta pintaan
      remonter en surface
    • maan pinnalla
      à la surface de la terre

Dérivés

Adjectifs :
  • pinnallinen
  • -pintainen
Verbes :
  • pinnoittaa
  • pinta-ala

Forme de nom commun

pinta \ˈpintɑ\

  1. Accusatif II singulier de pinta.

Ido

Étymologie

mot composé de pint- et -a « adjectif »

Adjectif

pinta \ˈpin.ta\

  1. Pointu, pointue.

Italien

Étymologie

(Pinte) Du français pinte[1], apparenté à pentola casserole »).
(Pinta) De l’espagnol pinta[2].
(Poussée) Aphérèse de spinta[3].

Nom commun 1

Singulier Pluriel
pinta
\pinta\
pinte
\pinte\

pinta \pinta\ féminin

  1. (Métrologie) Pinte.
    • Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)

Nom commun 2

Singulier Pluriel
pinta
\pinta\
pinte
\pinte\

pinta \pinta\ féminin

  1. (Nosologie) Pinta.
    • Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)

Nom commun 3

Singulier Pluriel
pinta
\pinta\
pinte
\pinte\

pinta \pinta\ féminin

  1. Poussée.
    • Una palla ritonda, la quale a quel tempo essi usavano di gittare e in pinta e [...] in volta.  (Boccacce)
      La traduction en français de l’exemple manque. (Ajouter)

Synonymes

Anagrammes

→ Modifier la liste d’anagrammes

Voir aussi

  • pinta sur l’encyclopédie Wikipédia (en italien) 

Références

  1. « pinta1 », dans Treccani, Dictionnaire, encyclopédie et thésaurus italien en ligne → consulter cet ouvrage
  2. « pinta2 », dans Treccani, Dictionnaire, encyclopédie et thésaurus italien en ligne → consulter cet ouvrage
  3. « pinta3 », dans Treccani, Dictionnaire, encyclopédie et thésaurus italien en ligne → consulter cet ouvrage

Kotava

Étymologie

Racine inventée arbitrairement[1].

Nom commun

pinta \ˈpinta\

  1. Détail (de récit, de chose).
    • Va loa pinta me al gestá.  (vidéo, Luce Vergneaux, Antarktika Is Qaanaaq, 2019)
      Je n’ai pas imaginé davantage de détails.

Augmentatifs

  • pintapa

Diminutifs

  • pintama

Dérivés

Prononciation

Références

  • « pinta », dans Kotapedia
  1. Selon l’argumentaire développé par l’initiateur du kotava, cette langue ne tire pas des autres langues son vocabulaire.

Occitan

Étymologie

Du latin pictus peint », puis « doté d’une marque, marqué ») devenu *pinctus puis *pintus en bas latin.

Nom commun

Singulier Pluriel
pinta
\ˈpin̪.to̯\
pintas
\ˈpin̪.to̯s\

pinta \ˈpin̪.to̯\ féminin (graphie normalisée)

  1. Pinte.

Dérivés

Forme de verbe

pinta \ˈpin̪.to̯\ (graphie normalisée)

  1. Troisième personne du singulier du présent de l’indicatif de pintar.
  2. Deuxième personne du singulier de l’impératif de pintar.

Prononciation

Références

Papiamento

Étymologie

Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.

Verbe

pinta \Prononciation ?\

  1. Dessiner.

Synonymes

Portugais

Étymologie

Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.

Nom commun

SingulierPluriel
pinta pintas

pinta \pˈĩ.tɐ\ (Lisbonne) \pˈĩ.tə\ (São Paulo) féminin

  1. Tache.
    • Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
  2. Pinta, maladie cutanée.
    • Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)

Forme de verbe

Voir la conjugaison du verbe pintar
Indicatif Présent
você/ele/ela pinta
Imparfait
Passé simple
Plus que parfait
Futur simple
Impératif Présent (2e personne du singulier)
pinta

pinta \pˈĩ.tɐ\ (Lisbonne) \pˈĩ.tə\ (São Paulo)

  1. Troisième personne du singulier du présent de l’indicatif de pintar.
  2. Deuxième personne du singulier de l’impératif de pintar.

Prononciation

Références

  • « pinta », dans Portal da linguá portuguesa: Dicionário Fonético, Instituto de linguística teórica e computacional (ILTeC), de Simone Ashby ; Sílvia Barbosa ; Silvia Brandão ; José Pedro Ferreira ; Maarten Janssen ; Catarina Silva ; Mário Eduardo Viaro (2012), “A Rule Based Pronunciation Generator and Regional Accent Databank for Portuguese”, in Proceedings of Interspeech 2012, ISCA’s 13th Annual Conference, Portland, OR, USA, September 9-13, 2012, International Speech Communication Association, p. 1886-1887 → consulter cet ouvrage

Voir aussi

  • pinta sur l’encyclopédie Wikipédia (en portugais) 

Tchèque

Étymologie

Du français pinte.

Nom commun

Cas Singulier Pluriel
Nominatif pinta pinty
Génitif pinty pint
Datif pintě pintám
Accusatif pintu pinty
Vocatif pinto pinty
Locatif pintě pintách
Instrumental pintou pintami

pinta \pɪnta\ féminin

  1. (Métrologie) Pinte.
    • dvě pinty piva, deux pintes de bières.

Synonymes

Références

Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.