tasca
: tašča
Catalan
Étymologie
- Du latin taxare.
Hyponymes
Prononciation
- (Baléares) (Central) \ˈtas.kə\
- (Valencien) \ˈtas.ka\
- Barcelone (Espagne) : écouter « tasca [Prononciation ?] »
Espagnol
Références
- Real Academia Española, Diccionario de la lengua española, 23e édition → consulter cet ouvrage
Galicien
Étymologie
- (Nom 1) Du proto-germanique *taskǭ (« sac »).
- (Nom 2, 3 et 4) Du proto-celtique *tasko-.
Nom commun 1
Singulier | Pluriel |
---|---|
tasca \Prononciation ?\ |
tascas \Prononciation ?\ |
tasca féminin \ˈtaska̝\
Nom commun 2
Singulier | Pluriel |
---|---|
tasca \Prononciation ?\ |
tascas \Prononciation ?\ |
tasca féminin \ˈtaska̝\
Nom commun 3
Singulier | Pluriel |
---|---|
tasca \Prononciation ?\ |
tascas \Prononciation ?\ |
tasca féminin \ˈtaska̝\
Nom commun 4
Singulier | Pluriel |
---|---|
tasca \Prononciation ?\ |
tascas \Prononciation ?\ |
tasca féminin \ˈtaska̝\
- (Ichtyologie) Alose feinte.
- (Ichtyologie) Grande alose.
Références
- « tasca » dans Xavier Varela Barreiro, Xavier Gómez Guinovart, Corpus Xelmírez - Corpus lingüístico da Galicia medieval, SLI, Grupo TALG, ILGA, 2006-2016
- « tasca » dans Dicionario de Dicionarios da lingua galega, SLI, ILGA, 2006-2013
- « tasca » dans Rosario Álvarez, Tesouro do léxico patrimonial galego e portugués, Instituto da Lingua Galega, Saint-Jacques de Compostelle
- « tasca (rede) » dans Tesouro informatizado da lingua galega, ILG, Santiago
- « tasca 'taberna' » dans Tesouro informatizado da lingua galega, ILG, Santiago
Italien
Dérivés
- taschina
- taschino
Prononciation
- (Région à préciser) : écouter « tasca [Prononciation ?] »
- Italie : écouter « tasca [Prononciation ?] »
Voir aussi
- Tasca (disambigua) sur l’encyclopédie Wikipédia (en italien)
- tasca dans le recueil de citations Wikiquote (en italien)
Références
- « tasca », dans Treccani, Dictionnaire, encyclopédie et thésaurus italien en ligne → consulter cet ouvrage
Portugais
Étymologie
- Dérivé de tascar (« grignoter »).
Forme de verbe
tasca féminin
- Troisième personne du singulier du présent de l'indicatif de tascar.
- Deuxième personne du singulier de l'impératif affirmatif de tascar.
Vieux haut allemand
Étymologie
- Du proto-germanique *taskǭ[1].
Références
- Julius Pokorny, Indogermanisches etymologisches Wörterbuch, 1959 → consulter cet ouvrage
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.