Imperativ
Duits
Uitspraak
- IPA: /'ɪmpeʀatiːf/
Woordafbreking
- Im·pe·ra·tiv
Zelfstandig naamwoord
Imperativ m
Verbuiging
| enkelvoud | meervoud | |
|---|---|---|
| nominatief | der Imperativ | die Imperative |
| genitief | des Imperativs | der Imperative |
| datief | dem Imperativ | den Imperativen |
| accusatief | den Imperativ | die Imperative |
Dit artikel is uitgegeven door Wiktionary. De tekst is vrijgegeven onder de licentie Creative Commons - Naamsvermelding - Gelijk delen. Voor de mediabestanden kunnen aanvullende voorwaarden gelden.