attributief

Nederlands

Uitspraak

Geluid: attributief (hulp, bestand)
IPA: /ɑtrɪbʏˈtif/

Woordafbreking

at·tri·bu·tief

Woordherkomst en -opbouw

afgeleid van attributie met het achtervoegsel -ief
afgeleid van het Franse attributif of daarvoor van het Latijnse 'attributivum'

	stellend	vergrotend	overtreffend
onverbogen	attributief	attributiever	attributiefst
verbogen	attributieve	attributievere	attributiefste
partitief	attributiefs	attributievers	-

Bijvoeglijk naamwoord

attributief

toekennend, toeschrijvend, toedelend
de eigenschap hebbend van een attribuut of fungerend als attribuut
(taalkunde) bijvoeglijke bepaling, attribuut (woordgroep die een eigenschap definieert van een gerelateerd element)
Een groot huis.
In deze zin staat groot vóór huis, dus is groot hier attributief.

Het huis is groot.
In deze zin staat groot ná huis, dus is groot hier predicatief.

Antoniemen

predicatief

Vertalingen

1. wanneer het voor een zelfstandig naamwoord geplaatst wordt

Duits: attributiv ^(de)
Engels: attributive ^(en)
Frans: épithète ^(fr) m
Italiaans: attributivo ^(it) m

Spaans: atributivo ^(es) m
Tsjechisch: atributivní ^(cs), přívlastkový ^(cs)
Zweeds: attributiv ^(sv)

Gangbaarheid

Het woord attributief staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "attributief" herkend door:

63 %	van de Nederlanders;
78 %	van de Vlamingen.^[1]

Meer informatie

Zie Wikipedia voor meer informatie.

Verwijzingen

↑ Door archive.org gearchiveerde versie van 21 oktober 2019 “Word Prevalence Values” op ugent.be

Dit artikel is uitgegeven door Wiktionary. De tekst is vrijgegeven onder de licentie Creative Commons - Naamsvermelding - Gelijk delen. Voor de mediabestanden kunnen aanvullende voorwaarden gelden.