predicatief
Nederlands
Uitspraak
- Geluid: predicatief (hulp, bestand)
- IPA: /ˌpredikaˈtif/
Woordafbreking
- pre·di·ca·tief
Woordherkomst en -opbouw
- via het Frans prédicatif of rechtstreeks uit het Latijn praedicativus; op te vatten als afleiding van predicaat met het achtervoegsel -ief[1]
| stellend | |
|---|---|
| onverbogen | predicatief |
| verbogen | predicatieve |
| stellend | vergrotend | overtreffend | |
|---|---|---|---|
| onverbogen | predicatief | predicatiever | predicatiefst |
| verbogen | predicatieve | predicatievere | predicatiefste |
| partitief | predicatiefs | predicatievers | - |
Bijvoeglijk naamwoord
predicatief
- (taalkunde) als naamwoordelijk deel van het gezegde
- Je kunt een bijvoeglijk naamwoord als "lief" zowel predicatief ("een kind dat lief is") als attributief ("een lief kind") gebruiken.
Antoniemen
Vertalingen
Gangbaarheid
- Het woord predicatief staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.
- In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "predicatief" herkend door:
| 80 % | van de Nederlanders; |
| 81 % | van de Vlamingen.[2] |
Meer informatie
- Zie Wikipedia voor meer informatie.
Verwijzingen
- ↑ Woordenboek der Nederlandsche taal (1864-2001).
- ↑ Door archive.org gearchiveerde versie van 21 oktober 2019 “Word Prevalence Values” op ugent.be
Dit artikel is uitgegeven door Wiktionary. De tekst is vrijgegeven onder de licentie Creative Commons - Naamsvermelding - Gelijk delen. Voor de mediabestanden kunnen aanvullende voorwaarden gelden.