blijk

Uitspraak

• Geluid:  blijk    (hulp, bestand)

Woordafbreking

• blijk

Zelfstandig naamwoord

het blijk o

1. een teken waaruit iets blijkt, bijvoorbeeld deelname

   • Hij zond bloemen als blijk van zijn betrokkenheid. 
   • Als blijk van vertrouwen mocht ik zijn auto lenen. 

Werkwoord

blijk

1. eerste persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van blijken
   

   • Ik blijk. 

2. gebiedende wijs van blijken
   

   • Blijk! 

3. (bij inversie) tweede persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van blijken
   

   • Blijk je? 

Gangbaarheid

• Het woord blijk staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "blijk" herkend door:

Verwijzingen