epilepticus
Nederlands
Uitspraak
- Geluid: epilepticus (hulp, bestand)
- IPA: / ˌepiˈlɛptikʏs / (5 lettergrepen)
Woordafbreking
- epi·lep·ti·cus
Woordherkomst en -opbouw
- van Latijn epilepticus [1]
| enkelvoud | meervoud | |
|---|---|---|
| naamwoord | epilepticus | epileptici |
| verkleinwoord | - | - |
Zelfstandig naamwoord
de epilepticus m
- (medisch) iemand met een aandoening aan de hersenschors die leidt tot aanvallen waarbij de waarneming of bewegingen ernstig verstoord zijn
- ▸ Aan een grote epilepsieaanval kan een korte periode voorafgaan die ‘aura’ heet; de epilepticus heeft een starende blik en een gedeeltelijk verlies van bewustzijn.[2]
Verwante begrippen
- mannelijke vorm van epileptica
- epilepsie
- hersenschors
- vallende ziekte
Gangbaarheid
- Het woord epilepticus staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.
- In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "epilepticus" herkend door:
| 89 % | van de Nederlanders; |
| 92 % | van de Vlamingen.[3] |
Verwijzingen
- ↑ Woordenboek der Nederlandsche taal (1864-2001).
- ↑ Weblink bron Hassan Bahara“Mijn zwager is niet op de kast te krijgen” (28 december 2011) op nrc.nl
- ↑ Door archive.org gearchiveerde versie van 21 oktober 2019 “Word Prevalence Values” op ugent.be
Dit artikel is uitgegeven door Wiktionary. De tekst is vrijgegeven onder de licentie Creative Commons - Naamsvermelding - Gelijk delen. Voor de mediabestanden kunnen aanvullende voorwaarden gelden.