inbiet
Limburgs
Uitspraak
- IPA: /ɪnbiːt/ (Etsbergs)
Zelfstandig naamwoord
inbiet m
Verbuiging
| enkelvoud | meervoud | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| geheel | gemuteerd | verkleind | gemuteerd verkleind | geheel | gemuteerd | verkleind | gemuteerd verkleind | |
| nominatief | inbiet | - | inbieteke | - | inbieter | - | inbietekes | - |
| genitief | inbiets | - | inbietekes | - | inbieter | - | inbietekes | - |
| locatief | inbietes | - | inbieteske | - | inbietese | - | inbieteskes | - |
| datief | inbiete | - | inbieteke | - | inbieter | - | inbietekes | - |
| accusatief | inbiet | - | inbieteke | - | inbieter | - | inbietekes | - |
Dit artikel is uitgegeven door Wiktionary. De tekst is vrijgegeven onder de licentie Creative Commons - Naamsvermelding - Gelijk delen. Voor de mediabestanden kunnen aanvullende voorwaarden gelden.