indicatie

Uitspraak

• Geluid:  indicatie    (hulp, bestand)

Woordafbreking

• in·di·ca·tie

Woordherkomst en -opbouw

• Leenwoord uit het Frans, in de betekenis van ‘aanwijzing’ voor het eerst aangetroffen in 1824 ^[1]
• Naamwoord van handeling van indiceren met het achtervoegsel -atie
• afgeleid van het Franse indication of daarvoor van het Latijnse 'indicatio'

Zelfstandig naamwoord

de indicatie v

1. aanwijzing
2. aanduiding

   ▸ "In Rusland is de afgelopen weken en maanden terughoudend gereageerd op de mogelijkheid van een NAVO-lidmaatschap voor Finland en Zweden. Uit de commentaren proef je wrevel, men is in Moskou duidelijk 'not amused' en lijkt enigszins verrast door de stroomversnelling waarin dit proces ineens is gekomen. Maar concrete indicaties van een mogelijk Russisch antwoord op de uitbreiding van de alliantie zijn vooralsnog uitgebleven.^[2]

3. (juridisch) grond van verdenking
4. (medisch) ziekteverschijnsel dat aanleiding is voor een bepaalde behandeling

Gangbaarheid

• Het woord indicatie staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "indicatie" herkend door:

Meer informatie

• Zie Wikipedia voor meer informatie.

Verwijzingen