infinitief
Nederlands
Uitspraak
- Geluid: infinitief (hulp, bestand)
- IPA: /ɪɱfinitif/ of /ɪɱfini'tif/
Woordafbreking
- in·fi·ni·tief
Woordherkomst en -opbouw
- Leenwoord uit het Latijn, in de betekenis van ‘onbepaalde wijs’ voor het eerst aangetroffen in het jaar 1625 [1]
| enkelvoud | meervoud | |
|---|---|---|
| naamwoord | infinitief | infinitieven |
| verkleinwoord | infinitiefje | infinitiefjes |
Zelfstandig naamwoord
de infinitief m
- het hele werkwoord
- Hij wist niet dat de infinitief hetzelfde was als het hele werkwoord.
Synoniemen
Vertalingen
Gangbaarheid
- Het woord infinitief staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.
- In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "infinitief" herkend door:
| 92 % | van de Nederlanders; |
| 99 % | van de Vlamingen.[2] |
Meer informatie
- Zie Wikipedia voor meer informatie.
Verwijzingen
- ↑ "infinitief" in: Sijs, Nicoline van der, Chronologisch woordenboek. De ouderdom en herkomst van onze woorden en betekenissen, 2e druk, Amsterdam / Antwerpen: Veen, 2002; op website dbnl.org; ISBN 90 204 2045 3
- ↑ Door archive.org gearchiveerde versie van 21 oktober 2019 “Word Prevalence Values” op ugent.be
Dit artikel is uitgegeven door Wiktionary. De tekst is vrijgegeven onder de licentie Creative Commons - Naamsvermelding - Gelijk delen. Voor de mediabestanden kunnen aanvullende voorwaarden gelden.