pinnen

Uitspraak

• Geluid:  pinnen    (hulp, bestand)
• IPA: / ˈpɪnə(n) / (2 lettergrepen)
  • (Noord-Nederland): /ˈpɪnə(n)/
  • (Vlaanderen, Brabant, Limburg): /ˈpɪnə(n)/

Woordafbreking

• pin·nen

Woordherkomst en -opbouw

• In de betekenis van ‘geld uit een automaat halen’ voor het eerst aangetroffen in 1991 ^[1]
• [1,2] Afleiding van het letterwoord pin (viercijferige code), dat van persoonlijk identificatienummer komt.
• [3] Afgeleid van pin, gepunt voorwerp

Werkwoord

pinnen

1. inergatief (financieel), (economie) het opnemen van geld bij een daartoe bedoeld apparaat
2. inergatief (financieel), (economie) het elektronisch betalen met een pinpas
3. overgankelijk met een pin bevestigen

   • Hij pinde het speldje op zijn revers. 

Zelfstandig naamwoord

de pinnen mv

1. meervoud van het zelfstandig naamwoord pin

Gangbaarheid

• Het woord pinnen staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "pinnen" herkend door:

Meer informatie

• Zie Wikipedia voor meer informatie.

Verwijzingen