pin

Uitspraak

• Geluid:  pin    (hulp, bestand)
• IPA: / pɪn / (1 lettergreep)

Woordafbreking

• pin

Woordherkomst en -opbouw

• Leenwoord uit het Latijn, in de betekenis van ‘houten nagel’ voor het eerst aangetroffen in het jaar 1285 ^[1]
• [1] ^{[2] [3]}
• [2] afkorting van persoonlijk identificatienummer

Zelfstandig naamwoord

de pin v / m

1. (techniek) een dun metalen staafje waarmee iets bevestigd kan worden
2. (afkorting) pincode, persoonlijk identificatienummer
3. (financieel), (economie) een betalingssysteem waarbij er met een pinpas en pincode betaald wordt

Werkwoord

pin

1. eerste persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van pinnen
   

   • Ik pin. 

2. gebiedende wijs van pinnen
   

   • Pin! 

3. (bij inversie) tweede persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van pinnen
   

   • Pin je? 

Gangbaarheid

• Het woord pin staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "pin" herkend door:

Meer informatie

• Zie Wikipedia voor meer informatie.

Verwijzingen

Uitspraak

• Geluid:  pin (US)    (hulp, bestand)
• IPA: /pɪn/

Woordherkomst en -opbouw

• Afkomstig van het Angelsaksisch pinn.

Zelfstandig naamwoord

pin

1. (techniek) pin [1], stift [1]
2. broche, speld
3. (scheepvaart) korvijnagel
4. (scheepvaart) roeipen
5. (schaak) penning
6. (spel) kegel [2]

Werkwoord

pin

1. overgankelijk bevestigen [2], vastmaken, vastzetten
2. overgankelijk vastklemmen
3. overgankelijk doorboren
4. overgankelijk opsluiten

Uitspraak

• Geluid:  pin    (hulp, bestand)

Zelfstandig naamwoord

pin m

1. (plantkunde) den, pijn
2. (spreektaal) lekker ding, stuk

   «Vise le pin qui rapplique avec son beau petit cul moulé dans son jean!»

   Kijk dat stuk eens dat daar aankomt met dat mooie strakke kontje in haar spijkerbroek! ^[1]

Verwijzingen