vera

Uitspraak

• IPA: /ˈveːra/

Werkwoord

vera

1. zijn

   «Eg eri týskari.»

   Ik ben Duitser.

   «Vit eru úr Svøríki.»

   We komen uit Zweden.

Uitspraak

• IPA: / ˈvɛːra /

Woordafbreking

• ve·ra

Woordherkomst en -opbouw

• Ontleend aan het Oudnoordse werkwoord vera, vroegere vorm vesa, dat van het Protogermaanse werkwoord [[*wesaną#Protogermaans|*wesaną]] komt
• Verwant met
  • Deens: være
  • Noors: være
  • Nynorsk: vera
  • Zweeds: vara

Werkwoord

vera

1. hulpwerkwoord zijn

Zelfstandig naamwoord

vera, v

1. verblijf

Uitspraak

• Geluid: Bestand bestaat nog niet. Aanmaken?
• IPA: /ˈve.ra/

Woordafbreking

• ve·ra

Woordherkomst en -opbouw

• [A] Via het Laat-Latijn viria “armband” uit een (niet-geattesteerde) Gallische vorm *viros “(iets) rond”.
• [B] Uit het Latijn vera v (verus m).

Zelfstandig naamwoord

A vera v

1. trouwring, ring als symbool van huwelijkstrouw die de partners bij het afsluiten van een huwelijk bij elkaar aanbrengen
2. (bouwkunde) puteaal

Bijvoeglijk naamwoord

B vera v

1. echt, waar

Uitspraak

• Geluid: Bestand bestaat nog niet. Aanmaken?
• IPA: / ˈʋɛːɾa /

Woordafbreking

• ve·ra

Woordherkomst en -opbouw

• Afkomstig van het Oudnoordse woord vera

Werkwoord

vera

1. zijn

   «Det var ein gong ein konge.»

   Er was eens een koning.

2. hulpwerkwoord zijn

   «Han er blitt dømd.»

   Hij is veroordeeld geworden.

Zelfstandig naamwoord

vera, v

1. bepaalde vorm nominatief enkelvoud van vere

Zelfstandig naamwoord

vera, o

1. bepaalde vorm nominatief meervoud van vere