zijn/vervoeging

vervoeging van het werkwoord zijn
tegenwoordige tijd				verleden tijd				toekomende tijd
enkelvoud		meervoud		enkelvoud		meervoud		enkelvoud		meervoud
ik	ben	wij, we	zijn	ik	was	wij, we	waren	ik	zal zijn, zal wezen	wij, we	zullen zijn, zullen wezen^[1]
jij, je	bent	jullie	zijn, bent^[2]	jij, je	was	jullie	waren	jij, je	zal, zult zijn /wezen	jullie	zullen zijn / wezen
u	bent is^[3]	u	bent is^[4]	u	was	u	was	u	zal, zult zijn /wezen	u	zal, zult zijn /wezen
gij, ge	zijt	gij, ge, gijlieden	zijt	gij, ge	waart	gij, ge, gijlieden	waart	gij, ge	zult zijn	gij, ge, gijlieden	zult zijn
hij, zij, het	is	zij, ze	zijn	hij, zij, het	was	zij, ze	waren	hij, zij, het	zal zijn / wezen	zij, ze	zullen zijn / wezen
onvoltooid deelwoord			voltooid deelwoord			gebiedende wijs			aanvoegende wijs
zijnde, wezend			zijn geweest zijn wezen^[5]			wees, weest			zij / weze ware^[6]

↑ wezen is in sommige streken heel gebruikelijk, maar wordt in andere streken als erg informeel beschouwd
↑ Het gebruik van "jullie bent" is sinds midden 20e eeuw verouderd.
↑ "u is" is sterk verouderd
↑ "u is" is sterk verouderd
↑ gevolgd door een infinitief: bijv. we zijn wezen stemmen (zie ook 1)
↑ zijn is een van de weinige werkwoorden in het Nederlands die een verleden tijd van de aanvoegende wijs behouden heeft. Deze komt nog vooral voor in uitdrukkingen als Als het ware.

Dit artikel is uitgegeven door Wiktionary. De tekst is vrijgegeven onder de licentie Creative Commons - Naamsvermelding - Gelijk delen. Voor de mediabestanden kunnen aanvullende voorwaarden gelden.